-
121.《北征》 唐·杜甫
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。
顾惭恩私被,诏许归蓬荜。 -
122.《寄慎伯筠》 宋·王安石
世网挂士如蛛丝,大不及取小缀之。
宜乎倜傥不低敛,醉脚踏倒青天低。
前日才能始谁播,一口惊张万夸和。
雷公诉帝喘欲吹,咸恐声名塞天破。 -
123.《辛丑岁暮三首》 宋·戴复古
意气久凋落,形模老可憎。
能扶双病脚,赖有一枯藤。
世味淡如水,吾心达似僧。
明朝今日事,一任运腾腾。 -
124.《求先人墨迹呈表兄黄季文》 宋·戴复古
我翁本诗仙,游戏沧海上。
引手掣鲸鲵,失脚堕尘网。
身穷道则腴,年高气弥壮。
平生无长物,饮尽千斛酿。 -
125.《题姚显叔南屿书院》 宋·戴复古
朝夕置身书卷间,纷华满眼几曾看。
山林不受尘埃涴,屋宇无多气象宽。
立脚怕随流俗转,留心学到古人难。
漫山桃李争春色,输与寒梅一点酸。 -
126.《次韵徐提举游石湖三绝》 宋·范成大
日脚烘晴已破烟,山头云气尚披绵。
却须多谢朝来雨,洗净明湖镜裹天。 -
127.《病中夜坐呈致远》 宋·范成大
似雾如烟夜气浮,鹤鸣惊睡起搔头。
含风竹影淡留月,著雨蛩声深怨秋。
万事心空痴已惯,百骸岁晚病相投。
便当采药西山去,脚力蹒跚怕远游。 -
128.《三月四日骤暖》 宋·范成大
日脚融晴晚气暄,睡余初觉薄罗便。
如何柳絮沾泥处,暖似槐阴转午天。 -
129.《宿义林院》 宋·范成大
暝气昏如雨,禅房冷似冰。
竹间东岭月,松杪上方灯。
惊鹘盘金刹,流萤拂玉绳。
明朝穷脚力,连夜斩崖藤。 -
130.《竹下》 宋·范成大
松杉晨气清,桑柘暑阴薄。
稻穗黄欲卧,槿花红未落。
秋莺尚娇奼,晚蝶成飘泊。
犬騃逐车马,鸡惊扑篱落。 -
131.《倦绣》 宋·范成大
猧儿弄暖缘阶走,花气薰人浓似酒。
困来如醉复如愁,不管低鬟钗燕溜。
无端心绪向天涯,想见樯竿旛脚斜。
槐阴忽到帘旌上,迟却寻常一线花。 -
132.《邵阳口路麤恶,积雨余泞难行》 宋·范成大
平生春梦境,俛仰抚八极。
湖南天尽头,梦亦未常识。
岂知多病身,今乃著脚历。
山泉澄不清,崖土璺而赤。 -
133.《陈令举妙奴诗》 宋·秦观
西湖水滑多娇嫱,妙奴十二正芬芳。
肌肤皙白发脚长,含语未发先有香。
溪上夜燕侍簪裳,皎如华月堕沧浪。
音声入云能断肠,不许北客辞酒浆。 -
134.《自嘲》 宋·陆游
少读诗书陋汉唐,暮年身世寄农桑。
骑驴两脚欲到地,爱酒一樽常在傍。
老去形容虽变改,醉来意气尚轩昂。
太行王屋何由动,堪笑愚公不自量。 -
135.《醉歌》 宋·陆游
读书三万卷,仕宦皆束阁;学剑四十年,虏血未染锷。
不得为长虹,万丈扫寥廓;又不为疾风,六月送飞雹。
战马死槽枥,公卿守和约,穷边指淮淝,异域视京雒。
於乎此何心,有酒吾忍酌?平生为衣食,敛版靴两脚;心虽了是非,口不给唯诺。 -
136.《病中作》 宋·陆游
豫章濒大江,气候颇不令,孟冬风薄人,十室八九病。
外寒客肺胃,下湿攻脚胫,俗巫医不艺,呜呼安托命!我始屏药囊,治疾以清静。
幻妄消六尘,虚白全一性。
三日体遂轻,成此不战胜。
长年更事多,苦语君试听。 -
137.《成都大阅》 宋·陆游
千步球场爽气新,西山遥见碧嶙峋。
令传雪岭蓬婆外,声震秦川渭水滨。
旗脚倚风时弄影,马蹄经雨不沾尘。
属櫜缚裤毋多恨,久矣儒冠误此身。 -
138.《次韵和杨伯子主簿见赠》 宋·陆游
斋戒叩头牋天公,幸矣使我为枯蓬;枯蓬於世百无用,始得旷快乘秋风。
此生安往失贫贱,白发萧萧对黄卷,今人虽邻有不觌,古人却向书中见。
猿啼月落青山空,旧隐梦寐思东蒙;不愿峨冠赤墀下,且可短剑红尘中。
终年无人问良苦,眼望青天惟自许;可怜对酒不敢豪,它日空浇坟上土。 -
139.《初入西州境述怀》 宋·陆游
我无飞仙术,御气周八极;寸步常依人,艰哉万里役。
自行剑关南,大道平如席,日高徐驾车,薄暮亦两驿。
及兹山愈远,原野若加辟。
茂树冬不凋,寒花晚犹拆。 -
140.《赠宋道人》 宋·陆游
我不如昔人骑鹤上九天,玉简奏事虚皇前。
平生啬养气麤全,两脚驰走轻如烟。
鸟道悬崖忽飞骞,戏掷短剑声铿然。
转盼跳下千仞渊,已复取剑升层巅。