-
1.《晴日纵步二首》 宋·苏籀
穷腊末垂风景和,久游诚是我陵阿。
牧童笛远鸡凫散,猎户弓鸣猯鹿多。
季雅濙濙疑蜜酿,木奴小小似金槎。
起溲十裂吴羹酽,止酒陶诗但独哦。 -
2.《维扬冬末寄幕中二从事》 唐·王建
江上数株桑枣树,自从离乱更荒凉。
那堪旅馆经残腊,只把空书寄故乡。
典尽客衣三尺雪,炼精诗句一头霜。
故人多在芙蓉幕,应笑孜孜道未光。 -
3.《闲居冬末寄友人》 唐·朱庆馀
短亭分袂后,倚槛思偏孤。
雨雪落残腊,轮蹄在远涂。
人情难故旧,草色易凋枯。
共有男儿事,何年入帝都。 -
4.《冬末同友人泛潇湘》 唐·杜荀鹤
残腊泛舟何处好,最多吟兴是潇湘。
就船买得鱼偏美,踏雪沽来酒倍香。
猿到夜深啼岳麓,雁知春近别衡阳。
与君剩采江山景,裁取新诗入帝乡。 -
5.《水调歌头(腊月二十一日可远堂索赋)》 宋·刘辰翁
落日半亭榭,山影没壶中。
苍然欲不可极,迢递未归鸿。
锦织家人何在,春寄故人不到,寂寞听疏钟。
木末见江去,无雪著渔翁。 -
6.《无咎兄郡斋燕集有诗末章见及敬次元韵》 宋·陆游
城楼画角吹晚晴,梅花堕地草欲生。
绮盘翠杓春满眼,我胡不乐君将行。
君归吾党共增气,往往怪我衰涕横。
我来江干交旧少,见君不啻河之清。 -
7.《和虞沧江饯腊观梅》 宋·吴泳
饯岁江格老树边,每逢佳处辄犁然。
吟风弄月成劳绩,种药移花当贸迁。
心事细评无此日,春风长健有明年。
更期人日连头去,酬此青苹木末天。 -
8.《赠鉴上人(一作赠别筌公)》 唐·皇甫曾
律仪传教诱,僧腊老烟霄。
树色依禅诵,泉声入寂寥。
宝龛经末劫,画壁见南朝。
深竹风开合,寒潭月动摇。
息心归静理,爱道坐中宵。
更欲寻真去,乘船过海潮。 -
9.《赠鉴上人(一作赠别筌公)》 唐·皇甫曾
律仪传教诱,僧腊老烟霄。
树色依禅诵,泉声入寂寥。
宝龛经末劫,画壁见南朝。
深竹风开合,寒潭月动摇。
息心归静理,爱道坐中宵。
更欲寻真去,乘船过海潮。 -
10.《雪十韵》 唐·吴融
洒密蔽璇穹,霏霏杳莫穷。
迟于雨到地,疾甚絮随风。
四野苍茫际,千家晃朗中。
夜迷三绕鹊,昼断一行鸿。 -
11.《风》 唐·徐夤
城上寒来思莫穷,土囊萍末两难同。
飘成远浪江湖际,吹起暮尘京洛中。
飞雪萧条残腊节,落花狼藉古行宫。
春能和煦秋摇落,生杀还同造化功。 -
12.《风》 唐·徐夤
城上寒来思莫穷,土囊萍末两难同。
飘成远浪江湖际,吹起暮尘京洛中。
飞雪萧条残腊节,落花狼藉古行宫。
春能和煦秋摇落,生杀还同造化功。 -
13.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
14.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
15.《报孙会宗书》 两汉·杨恽
恽材朽行秽,文质无所底,幸赖先人余业,得备宿卫。
遭遇时变,以获爵位。
终非其任,卒与祸会。
足下哀其愚,蒙赐书教督以所不及,殷勤甚厚。 -
16.《竹间听反舌鸟》 明·孤松秀上
细霭轻岚散竹林,搘颐小坐听晨禽。
未蒸花气机偏涩,乍写春声意独深。
缓引易调多种舌,琐言难竟一生心。
何如隐忍过残腊,末路风烟恐不禁。 -
17.《寄荣子雍》 宋·张耒
苍茫腊雪欲成泥,又见东风上柳枯。
万事过前浑是梦,百年投老只添悲。
功名末路收常晚,节物惊心空自知。
千里故人犹念我,书来辛苦话相思。 -
18.《稚卿约郭外之游》 宋·郑獬
举世尚刻饰,趋时独放达。
醉眼挂飞云,孤心贮明月。
大匠坐高堂,群材就剞劂。
楩楠即赤霄,容此蟠根屈。 -
19.《送吴令常甫之武平》 宋·强至
朝廷重一邑,悼昔容备员。
自严荐举法,颇号近得贤。
仕者既择地,主恩那罄宣。
遐封暨恶壤,十必九弃捐。 -
20.《立春前一夕雪二首》 宋·陈造
天仙几夜集瑶台,剪水筛琼不受催。
直遣瑞花将腊去,尽驱和气与春回。
坐窗客有吟飞絮,对酒人应唱落梅。
雪与相如俱末至,可能草赋压邹枚。