-
61.《次韵谢人惠诗》 宋·晁说之
东郊久不开,春风宜断绝。
梅信岂得芳,何处香芬烈。
徒令湖海士,借论古人杰。
奈我贫病何,萧寺多积雪。 -
62.《始到无极作》 宋·晁说之
徂岁若飞羽,去矣不可招。
谅积寒暑多,我发觉翛翛。
是身一枯木,引忧自焚烧。
河山再游宦,乡国梦魂劳。 -
63.《杨班湫神恩加广应公以其诰祭之》 宋·晁说之
平生笑杀诅楚文,今朝鄜畤祭湫神。
嗟尔湫神何为者,上公衮冕皇恩新。
日出辉辉收霰雪,仿佛拜命若可亲。
湫神传云是杨班,填墓突兀自姚秦。 -
64.《故殿中侍御史荥阳郑公》 宋·王禹偁
柱史有名迹,清才自天纵。
构思庆云合,落笔醴泉涌。
歌诗与文赋,铮铮人口讽。
扬袂入泽宫,鹄心一箭中。 -
65.《漳兰为丁窃货其半纪实四首》 宋·刘克庄
主人拙樊圃,家贼巧穿窬。
鼠子敢予侮,麟翁以盗书。
空搔双白鬓,不奈一长须。
自笑关防晚,花傍且燕居。 -
66.《题唐希雅画寒江图》 宋·陈与义
江头云黄天醖雪,树枝惨惨冻欲折。
耐寒野鸭不知归,犹向沙边弄羽衣。
黄茅母日不自力,影乱弱藻相因依。
惟有苍石如卧虎,不受阴晴与寒暑。
舟中过客莫敢侮,闲伴长江了今古。 -
67.《题黄庭经后》 宋·白玉蟾
琴心玉文洞玄玄,金钮朱锦乃汝传。
子能得之可长年,黄素镇赝完且坚。
横理如发约两边,从有赤道如朱弦。
文居其间走玄蚁,飞云相与为终始。 -
68.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫试手时。
善死自明非不死,有知谁道胜无知。
杨朱眼泪惟能泣,宋玉心胸只解悲。
为报西风漫相侮,尧夫非是爱吟诗。 -
69.《开梅山》 宋·晁补之
开梅山,梅山开自熙宁之五年。
其初连峰上参天,峦崖盘崄阂群蛮。
南北之帝凿混元,此山不圯藏云烟。
跻攀鸟道出荟蔚,下视蛇脊相夤缘。 -
70.《再次韵文潜病起》 宋·晁补之
淮浦见之子,春风初策名。
颇讶谪仙人,有籍白玉京。
晚遇广文直,老交心愈倾。
同升芸香府,偶坐华发生。 -
71.《奉使契丹二十八首 燕山》 宋·苏辙
燕山如长蛇,千里限夷汉。
首衔西山麓,尾挂东海岸。
中开哆箕毕,末路牵一线。
却顾汝漠平,南来独飞雁。 -
72.《和子瞻凤翔八观八首其一石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虞。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自托周宣谁敢侮。
宣王没後坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
73.《奉使契丹二十八首其七燕山》 宋·苏辙
燕山如长蛇,千里限夷汉。
首衔西山麓,尾挂东海岸。
中开哆箕毕,末路牵一线。
却顾沙漠平,南来独飞雁。 -
74.《石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虡。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自讬周宣谁敢侮。
宣王没后坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
75.《次韵刘春卿书怀》 宋·王之道
老去宜安分,年来强竞辰。
功名虽自许,心腹欲谁陈。
赖有金谿彦,相从锦水滨。
词华三凤蔚,诗律八音纯。 -
76.《次韵子厚弟喜雨行赠赵守端质》 宋·王之道
我生畏暑如畏焚,奈此岁旱风尘昏。
十年废放卧岩壑,名虽八品身黎元。
恒暘乞雨雨乞霁,雨转为淫暘转炽。
不知此理果何如,每讶天心异人意。 -
77.《送叶主簿楚州应钱帅之招》 宋·陈造
汉庭用少余,无策销外侮。
充国七十翁,胜算定樽俎。
夫君谭西北,万里真自睹。
诸将失投机,遽岂一二灵敏。 -
78.《赠张文潜》 宋·陈师道
张侯便然腹如鼓,饥雷收声酒如雨。
读书不计有余处,尚著我辈千百许。
翻湖倒海不作难,将军百战富善贾。
弟子不必不如师,欲知其人视其主。 -
79.《纪关陇》 宋·郑刚中
十载三光分,号令南北阻。
四达礼义乡,限碍成蛮楚。
帝王岂无真,社稷固有主。
欃枪不待射,避路过河浒。 -
80.《李彦泽从余求卫公兵法》 宋·王灼
卫公少时已知兵,坐谈厌倒韩擒虎。
一朝委事虬须虏。
南殲荆盗北锄虏。
出其绪馀教君集,犹谓四夷莫予侮。