-
1.《水龙吟·本自出家离尘世》 宋·无名氏
本自出家离尘世。
更不贪人间华丽。
蓬头垢面,终朝独坐,内修活计。
古庙窑龛里。 -
2.《出自蓟北门行》 唐·李白
虏阵横北荒,胡星曜精芒。
羽书速惊电,烽火昼连光。
虎竹救边急,戎车森已行。
明主不安席,按剑心飞扬。 -
3.《自君之出矣》 唐·雍裕之
自君之出矣,宝镜为谁明?
思君如陇水,长闻呜咽声。 -
4.《杂曲歌辞·自君之出矣》 唐·李康成
自君之出矣,弦吹绝无声。
思君如百草,撩乱逐春生。 -
5.《杂曲歌辞·自君之出矣》 唐·卢仝
自君之出矣,壁上蜘蛛织。
近取见妾心,夜夜无休息。
妾有双玉环,寄君表相忆。
环是妾之心,玉是君之德。 -
6.《杂曲歌辞·自君之出矣》 唐·张祜
自君之出矣,万物看成古。
千寻葶苈枝,争奈长长苦。 -
7.《自君之出矣(一作贾冯吉诗)》 唐·陈叔达
自君之出矣,红颜转憔悴。
思君如明烛,煎心且衔泪。
自君之出矣,明镜罢红妆。
思君如夜烛,煎泪几千行。 -
8.《自尚书郎出为滁州刺史(留别朋友兼示诸弟)》 唐·韦应物
少年不远仕,秉笏东西京。
中岁守淮郡,奉命乃征行。
素惭省阁姿,况忝符竹荣。
效愚方此始,顾私岂获并。 -
9.《自君之出矣》 唐·李康成
自君之出矣,弦吹绝无声。
思君如百草,撩乱逐春生。 -
10.《至德二载甫自京金光门出问道归凤翔乾元初…有悲往事》 唐·杜甫
此道昔归顺,西郊胡正繁。
至今残破胆,应有未招魂。
近得归京邑,移官岂至尊。
无才日衰老,驻马望千门。 -
11.《出自贼中谒恒上人》 唐·麹信陵
再拜吾师喜复悲,誓心从此永归依。
浮生怳忽若真梦,何事于中有是非。 -
12.《送令狐相公自仆射出镇南梁》 唐·刘禹锡
夏木正阴成,戎装出帝京。
沾襟辞阙泪,回首别乡情。
云树褒中路,风烟汉上城。
前旌转谷去,后骑踏桥声。
久领鸳行重,无嫌虎绶轻。
终提一麾去,再入福苍生。 -
13.《自君之出矣》 唐·卢仝
自君之出矣,壁上蜘蛛织。
近取见妾心,夜夜无休息。
妾有双玉环,寄君表相忆。
环是妾之心,玉是君之德。 -
14.《长庆二年七月自中书舍人出守杭州,路次蓝溪作》 唐·白居易
太原一男子,自顾庸且鄙。
老逢不次恩,洗拔出泥滓。
既居可言地,愿助朝廷理。
伏阁三上章,戆愚不称旨。 -
15.《自君之出矣》 唐·张祜
自君之出矣,万物看成古。
千寻葶苈枝,争奈长长苦。 -
16.《夏州崔常侍自少常亚列出领麾幢十韵》 唐·杜牧
帝命诗书将,登坛礼乐卿。
三边要高枕,万里得长城。
对客犹褒博,填门已旆旌。
腰间五绶贵,天下一家荣。 -
17.《新转南曹未叙朝散初秋暑退出守吴兴书此篇以自见志》 唐·杜牧
捧诏汀洲去,全家羽翼飞。
喜抛新锦帐,荣借旧朱衣。
且免材为累,何妨拙有机。
宋株聊自守,鲁酒怕旁围。 -
18.《奉送中丞姊夫俦自大理卿出镇江西叙事书怀因成十二韵》 唐·杜牧
惟帝忧南纪,搜贤与大藩。
梅仙调步骤,庾亮拂櫜鞬.
一室何劳扫,三章自不冤。
精明如定国,孤峻似陈蕃。 -
19.《自澧浦东游江表,途出巴丘,投员外从公虞》 唐·李群玉
短翮后飞者,前攀鸾鹤翔。
力微应万里,矫首空苍苍。
谁昔探花源,考槃西岳阳。
高风动商洛,绮皓无馨香。 -
20.《蓟北门行(一本作出自蓟北门行)》 唐·曹邺
长河冻如石,征人夜中戍。
但恐筋力尽,敢惮将军遇。
古来死未歇,白骨碍官路。
岂无一有功,可以高其墓。