-
1.《次韵毛君烧松花六绝》 宋·苏辙
茅庵纸帐学僧眠,炉艺松花取易然。
唯有未能忘酒在,手倾金盏斗垂莲。
饼杂松黄二月天,盘敲松子早霜寒。
山家一物都无弃,狼籍干花最后般。 -
2.《次韵毛君烧松花六绝》 宋·苏辙
黄蜡供炊自一家,锱铢贫富递矜夸。
都城争买方薪贵,却顾松花已自奢。 -
3.《许国公生辰》 宋·彭龟年
人不自泰,以居故移。
人不自奢,由养所为。
胜之有道,惟书与诗。
愿言君子,载思载惟。 -
4.《九月》 宋·曾丰
精英攸结,霜莫之折。
小字女节,公生烈烈。
精英攸凝,霜莫之陵。
小字女茎,公生亭亭。
女茎曰咄,挺其自拔。
涵濡天渥,吾不如女叶。
女叶曰嗟,偃基自奢。
渐寝天和,吾不如女华。 -
5.《宿野墅五更窗月照瓶中老梅清甚有感》 宋·徐侨
桃李纷纷一饷花,风清月白老生涯。
取之无尽山林藏,求而有余农圃家。
游是理中无愧慊,乐吾心处是荣华。
较他弦管凄凉地,卮酒杯羹总自奢。 -
6.《仲雪见示花朝二诗依韵奉和》 明·钱谦贞
春色平分已自奢,今朝风物更鲜华。
山因绿柳常含雨,天为红桃不放霞。
芳草齐时看宝马,好风多处见香车。
笺天有事君知否,要乞轻阴为养花。
¤ -
7.《四月清明西湖》 宋·蔡襄
千顷平湖一遭,空城游乐自奢豪。
画船争胜飞江鹘,翠巘都浮载海鳌。
芳草堤边裙带短,柔桑陌上髻鬟高。
楼前尽日闻歌笑,不啻秋风卷怒涛。 -
8.《再赋葺居三绝》 宋·苏辙
南北高堂本富家,百年梁柱半欹斜。
略教扶起犹堪住,西望吾庐已自奢。 -
9.《崔元受少府自贬所还,遗山姜花,以诗答之》 唐·刘禹锡
故人博罗尉,遗我山姜花。
采从碧海上,来自谪仙家。
云涛润孤根,阴火照晨葩。
静摇扶桑日,艳对瀛洲霞。 -
10.《自祭文》 魏晋·陶渊明
岁惟丁卯,律中无射。
天寒夜长,风气萧索,鸿雁于征,草木黄落。
陶子将辞逆旅之馆,永归于本宅。
故人凄其相悲,同祖行于今夕。 -
11.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
身如行脚僧,放包即为家;家如道边店,萧然寄天涯。
居室如小舟,风扉橹讴哑;坐傍陈琴书,庭下栽杂花。
检陋虽可笑,在我则已奢。
何以善吾生?念念思无邪。 -
12.《沁园春·自古贤愚》 宋·无名氏
自古贤愚,日月轮催,尽沉下泉。
汉张陈义,断因名利,恣奢华后,破坏家园。
*庙江边,汉陵原畔,势尽还空皆亦然。
英雄辈,尽道傍坏*坟,衰草绵绵。 -
13.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
14.《自道场山至何山读故人洪舜俞内翰诗刻追和》 宋·程公许
褊性不谐俗,泛梗归无家。
故人右扶风,双旌拥崇牙。
款门及暇日,褰裳蹑飞霞。
维南古道场,诸天集毗耶。 -
15.《自居剡源少遇乐岁辛巳之秋山田可拟上熟吾贫》 宋·戴表元
我居在穷巷,来往无华轩。
辛勤衣食物,出此二亩园。
薤菘郁朝露,桑拓浮春烟。
以兹乱心曲,智计无他妍。
择胜不在奢,兴至发清言。
相逢樵牧徒,混沌谁愚贤。 -
16.《海上自之罘至成山览秦皇汉武遗迹》 宋·宋无
雾气沈坤极,涛声撼北溟。
云霞五色水,丹碧万重屏。
脉络华夷秀,并吞宇宙青。
石梁横地户,洞构压同霆。 -
17.《杂曲歌辞·行路难五首》 唐·贯休
不会当时作天地,刚有多般愚与智。
到头还用真宰心,何如上下皆清气。
大道冥冥不知处,那堪顿得羲和辔。 -
18.《长安古意》 唐·卢照邻
长安大道连狭斜,青牛白马七香车。
玉辇纵横过主第,金鞭络绎向侯家。
龙衔宝盖承朝日,凤吐流苏带晚霞。
百尺游丝争绕树,一群娇鸟共啼花。 -
19.《浣纱篇赠陆上人》 唐·宋之问
越女颜如花,越王闻浣纱。
国微不自宠,献作吴宫娃。
山薮半潜匿,苎萝更蒙遮。
一行霸句践,再笑倾夫差。 -
20.《帝京篇》 唐·骆宾王
山河千里国,城阙九重门。
不睹皇居壮,安知天子尊。
皇居帝里崤函谷,鹑野龙山侯甸服。
五纬连影集星躔,八水分流横地轴。