-
221.《义雀行和朱评事》 唐·贾岛
玄鸟雄雌俱,春雷惊蛰馀。
口衔黄河泥,空即翔天隅。
一夕皆莫归,哓哓遗众雏。
双雀抱仁义,哺食劳劬劬。
雏既逦迤飞,云间声相呼。
燕雀虽微类,感愧诚不殊。
禽贤难自彰,幸得主人书。 -
222.《襄州试白云归帝乡》 唐·黄滔
杳杳复霏霏,应缘有所依。
不言天路远,终望帝乡归。
高岳和霜过,遥关带月飞。
渐怜双阙近,宁恨众山违。
阵触银河乱,光连粉署微。
旅人随计日,自笑比麻衣。 -
223.《雨中寄孟刑部几道联句》 唐·韩愈
秋潦淹辙迹,高居限参拜。
——韩愈
耿耿蓄良思,遥遥仰嘉话。
——孟郊 -
224.《妙喜寺达公禅斋寄李司直公孙、房都曹德裕…四十二韵》 唐·皎然
我祖传六经,精义思朝彻。
方舟颇周览,逸书亦备阅。
墨家伤刻薄,儒氏知优劣。
弱植庶可凋,苦心未尝辍。 -
225.《夏雨》 唐·齐己
霮zw蔽穹苍,冥濛自一方。
当时消酷毒,随处有清凉。
著物声虽暴,滋农润即长。
乍红萦急电,微白露残阳。 -
226.《苦春霖作寄友》 唐·吴筠
应龙迁南方,霪雨备江干。
俯望失平陆,仰瞻隐崇峦。
阴风敛暄气,残月凄已寒。
时鸟戢好音,众芳亦微残。 -
227.《灵响词》 唐·无名氏
此响非俗响,心知是灵仙。
不曾离耳里,高下如秋蝉。
入夜声则厉,在昼声则微。
神灵斥众恶,与我作风威。 -
228.《丁巳元日》 唐·司空图
禀朔华夷会,开春气象生。
日随行阙近,岳为寿觞晴。
作睿由稽古,昭仁事措刑。
上玄劳眷佑,高庙保忠贞。 -
229.《冯氏书斋小松二首》 唐·王贞白
孤根生远岳,移植翠枝添。
自秉雪霜操,任他蜂蝶嫌。
微阴连迥竹,清韵入疏帘。
耸势即空碧,时人看莫厌。 -
230.《沁园春(赠清虚先生)》 宋·曹勋
五老横峰,二林云衲,自古洞天。
喷玉龙飞,下三峡水,望香炉日奄霭,如起非烟。
有个真人,拨云峰下,宴坐修真不记年。
明廷诏,看龙翔凤翥,宸制奎篇。 -
231.《水调歌头》 宋·刘辰翁
江耆英。
乔木南山,为人父,为众父;光风霁月,有一天,有二天。
固宜十万户之民,同致八千秋之祝。
某俚歌水调,上赞金丹,辄陈宗工,窃幸微眄。 -
232.《和子由踏青》 宋·苏轼
春风陌上惊微尘,游人初乐岁华新。
人闲正好路旁饮,麦短未怕游车轮。
城中居人厌城郭,喧阗晓出空四邻。
歌鼓惊山草木动,箪瓢散野乌鸢驯。 -
233.《和章岷從事斗茶歌》 宋·范仲淹
年年春自东南来,建溪先暖冰微开。
溪边奇茗冠天下,武夷仙人從古栽。
新雷昨夜发何处,家家嬉笑穿云去。
露牙错落一番荣,缀玉含珠散嘉树。 -
234.《苦春霖作寄友》 唐·吴筠
应龙迁面方,霪雨备江干。
俯望失平陆,仰瞻隐崇峦。
阴风敛暄气,残月凄已寒。
时鸟戢好音,众芳亦微残。 -
235.《庆历圣德颂》 宋·石介
于维庆历,三年三月。
皇帝龙兴,徐出闱闥。
晨坐太极,书开阊阖。
躬揽英贤,手锄奸枿。 -
236.《和此阳先生感兴诗二十首》 宋·刘黻
仰观复俯察,上下融真机。
元气无奇耦,鱼跃茑自飞。
神圣奠中域,静动心勿违。
天地敛诸躬,照以日月辉。
逊志纳众有,先虑周万微,胞与岂不夥,游泳皇极归。 -
237.《太仓隆福寺创观音院以诗百韵寄妙观大师且呈》 宋·郏亶
珍重妙观师,书来再三读。
不蒙促归计,乃忧旷笺牍。
疑师未相知,待我尚尘俗。
窃闻构新殿,东畔建廊屋。 -
238.《哭祥兴帝二首》 宋·马南宝
屋匡扶事已地非,遗黎空自泪沾衣。
众星耿耿沧溟底,恨不同归一少微。 -
239.《偈颂二十二首》 宋·释道生
我佛生辰四月八,地涌金莲随步发。
天上天下独称尊,微妙真机俱漏泄。
雪山成道度众生,四十九年无剩说。
滔滔苦海架舟航,杳杳昏衢悬日月。 -
240.《赐马廷鸾四首》 宋·宋理宗
天高地下礼由分,圣哲於焉秩纠纷。
心法操存毋不敬,治功显设在斯文。
会通自可跻明圣,品节应知本俭勤。
旃夏讲磨资众彦,精微尽处是尊闻。