-
241.《哭东莱吕先生》 宋·孙应时
蟠际函三极,精微破一毫。
百川沧海受,五岳众山高。
退吒初何有,声名肯自豪。
谁人伤日月,用力尔徒劳。 -
242.《殿廷初考圹同舍约共赋诗》 宋·五迈
绍丑夏五初,皇帝下明诏。
大廷许群英,虚心问道要。
初考凡六员,同时赴宣召。
宫讲絮斋子,典刑真克肖。 -
243.《深静堂》 宋·叶抑
乱山苍苍溪曲盘,烟林漠漠风生寒。
地幽景绝岂易到,中隐萧寺环峰峦。
山僧淳朴寺亦古,筑室为堂蔽风雨。
深静岂与众缘同,万法不传归妙处。 -
244.《送郑同夫归豫章分题诗 分题沧浪池》 宋·张田
沧浪池上水,无日不东流。
披竹寻幽径,携壶趁小舟。
杂花分两岸,丛树掩双丘。
旭日金波乱,微风碧雾收。 -
245.《万历己酉秋初游白下潘景升俞羡长王太古柳陈》 明·胡梅
我家白板扉,覆檐乌桕树。
远山若画屏,颇适栖迟趣。
每忆七岁时,摊书未能句。
偷线作钓丝,频遭邻媪怒。 -
246.《夜声》 明·陆容
微醺醒中夜,独寤当逆旅。
心清听思聪,声动臆可举。
轻噫疑林飚,斜侵觉窗雨。
琤琮僧塔铃,幽轧邻家杼。 -
247.《龙州道中》 未知·王偁
微生易为役,远节恒自持。
夙兴戒前征,万里投南陲。
迢迢古龙州,山猺杂群夷。
浮云翳两曜,众壑昏阴霏。
由兹望明都,尚隔天一涯。
淹留暂停骑,促刺心不怡。
所愧子桑户,中林人见稀。 -
248.《读宋太史潜溪集》 明·夏煜
混沌初刓太素斫,挺生神人断鳌膊。
剖戟割坤奠海岳,厥俗鸿荒人未觉。
帝命图书出河洛,奇耦生画参伍错。
焕乎斯文此其璞,二三启运乘飞跃。 -
249.《游泰山六首(一作天宝元年四月从故御道上泰》 唐·李白
四月上泰山,石屏御道开。
六龙过万壑,涧谷随萦回。
马迹绕碧峰,于今满青苔。
飞流洒绝巘,水急松声哀。 -
250.《和子由踏青》 宋·苏轼
东风陌上惊微尘,游人初乐岁华新。
人闲正好路傍饮,麦短未怕游车轮。
城中居人厌城离,喧阗晓出空四邻。
歌鼓惊山草木动,箪瓢散野乌鸢驯。 -
251.《秋日杂兴》 宋·范成大
嫣嫣芙蓉花,秀出清霜晨。
众卉已昨梦,孤芳若为新?
寒蜂无儇飞,一笑静自珍。
谁令婵绢姿,堕此寂寞滨?
绝世贵独立,後时莫酸辛。
回风佐小舞,薄日生微醺。 -
252.《再用前韵》 宋·范成大
休论今昨总皆非,世味诚甘与我违。
蜀道虽如履平地,杜鹃终劝不如归。
三冬自苦坐毛颖,一梦微官陪尉飞。
夜久南枝翻倦鹊,茫茫月白众星稀。 -
253.《哭杜府君》 宋·陆游
叔高初过我,风度何玉立,超然众客中,可慕不待揖。
入都多宾友,伯高数来集,质如琮璧润,气等芝兰袭。
晚乃过仲高,午日晒行笠,匆匆遽别去,怅望空怏悒。
有如此三高,青紫何足拾。 -
254.《春夏之交鸣鸟百族惟布榖声最悲急动人戏作十》 宋·陆游
春风舍人去,陆子叹以惊。
欲挽春使回,无奈布榖声。
春亦何负汝,旦暮声不停?或谓布榖者,一气感使鸣,春老自当去,微禽彼何情?上天运四时,斗柄亦峥嵘,奈何独私春,欲使久不倾!南风吹众绿,一扫紫与赬,此时岂不佳,乃尔怀不平?勿作儿女态,起视东郊耕。 -
255.《蕙花初开五言》 宋·杨万里
幽人非爱山,出山将何之。
山居种兰蕙,岁寒久当知。
初蓺止百亩,余地惜奚为?
先生无广居,千岩一茅茨。 -
256.《送刘道纯》 宋·黄庭坚
五松山下古铜官,邑居褊小水府宽。
民安薄鱼少嚚讼,簿领未减一丘盘。
胸中峥嵘书万卷,簸弄日月江湖间。
稠人广众自神主,按剑之眼白相看。 -
257.《谢始平公以近诗一卷赐示》 宋·司马光
皇家骏命承苍穹,烝民这杰生维嵩。
圣贤会合若符契,坐致四海登熙隆。
三阶清平九鼎重,指麾拱揖安华戎。
人情谁不乐将相,往往皓首忘疲癃。 -
258.《雪》 宋·欧阳修
新阳力微初破萼,客阴用壮犹相薄。
朝寒棱棱风莫犯,莫雪緌緌止还作。
驱驰风云初惨淡,炫晃山川渐开廓。
光芒可爱初日照,润泽终为和气烁。 -
259.《吴冲卿鼓契》 宋·梅尧臣
暮契出,朝契归,出入未尝逢日晖。
雄雌曾不离锺室,百年刓弊知者稀。 -
260.《山茶》 宋·刘克庄
青女行霜下晓空,山茶独殿众花丛。
不知户外千林缟,且看盆中一本红。
性晚每经寒始拆,色深却爱日微烘。
人言此树尤难养,暮溉晨浇自课僮。