-
1.《夫差伍员》 宋·陈普
载籍几千年,相踵兴亡迹。
何国非自取,一一有来历。
亡必以失道,与必以有德。
有德无不兴,不在防寇贼。 -
2.《有感》 宋·陈普
后人百事不如古,创立造为难悉数。
一百苟且万千年,一夫阿狥弥九土。
神仙不死岂有之。
起自秦皇并汉武。 -
3.《和孙端叟蚕首十五首其十三纺车》 宋·梅尧臣
蚕月必纺绩,丝车方挑掷。
灯下络纬鸣,林端河汉白。
纤缕自有绪,虚轮运无迹。
腕手已为劳,谁经用刀尺。 -
4.《耿曼老自去秋起归兴以被旨捄荒方有行色来告》 宋·吴芾
去秋已作送君诗,岂意淹留复许时。
端为九重忧岁歉,故令六辔缓归期。
万人全活俱安业,二麦收成足疗饥。
此事一归君妙画,阴功当自有天知。 -
5.《赠尤丞季端》 宋·刘宰
冠制殊常袖更宽,风流王谢出长干。
笑端云锦呈天巧,胸次冰壶挹露寒。
未许归期占信宿,相应喜色动门阑。
贤昆自有长生术,为觅仙家九转丹。 -
6.《卫卿叔自青旸寄诗一卷以饮酒果核殽味烹茶斋》 宋·葛立方
淮南空说枕中方,鬼物岂解为金黄。
虎龙自卫策最长,身阅寒暑无炎凉。
王母蟠桃端可尝,何必更值王卮娘。
日月跳丸那觉忙,口中自有芝朮香。
云装羽帔入仙乡,为公洗髓兼浣肠。 -
7.《送章德远教官自湘湖归慈湖》 元·王冕
我生不想图凌烟,草衣曲肱牛背眠。
早看红日出海底,夜看素月悬中天。
阴阳推荡几昏晓,长啸狂歌不知老。
清泉白石自愉怡,那信人间宦途好。 -
8.《和原甫省中种菊》 宋·韩维
种菊待佳节,节至花自繁。
朝感凉风吹,夕爱清露团。
封培才几日,翠类纷珊珊。
君曹本称剧,占署无停翰。 -
9.《暑甚有怀山居》 宋·赵蕃
风不能清友病人,睡常忘起更疲神。
世间自有宽凉处,胸次休怀逼仄嗔。
腕倦不胜持羽扇,头童端欲垫纶巾。
归欤旧隐连修竹,幽鸟窥檐席有尘。 -
10.《题望苑驿(东有马嵬驿西有端正树一作相思树)》 唐·温庭筠
弱柳千条杏一枝,半含春雨半垂丝。
景阳寒井人难到,长乐晨钟鸟自知。
花影至今通博望,树名从此号相思。
分明十二楼前月,不向西陵照盛姬。