-
1.《南乡子(自后圃晚步湖上)》 宋·叶梦得
小院雨新晴。
初听黄鹂第一声。
满地绿阴人不到,盈盈。
一点孤花尚有情。
却傍水边行。
叶底跳鱼浪自惊。
日暮小舟何处去,斜横。
冲破波痕久未平。 -
2.《水调歌头(王次卿归自彭门,中秋步月)》 宋·周紫芝
作濯锦桥边月,几度照中秋。
年年此夜清景伴我与君游。
万里相随何处,看尽吴波越嶂,更向古徐州。
应为霜髯老,西望倚黄楼。 -
3.《自菩提步月归广化寺》 宋·欧阳修
春岩瀑泉响,夜久山已寂。
明月净松林,千峰同一色。 -
4.《雨晴後,步至四望亭下鱼池上,遂自乾明寺前》 宋·苏轼
高亭废已久,下有种鱼塘。
暮色千山入,春风百草香。
市桥人寂寂,古寺竹苍苍。
鹳鹤来何处,号鸣满夕阳。 -
5.《雨晴后步至四望亭下鱼池上遂自乾明寺前东冈》 宋·苏轼
雨过浮萍合,蛙声满四邻。
海棠真一梦,梅子欲尝新。
拄杖闲挑菜,秋千不见人。
殷勤木芍药,独自殿余春。 -
6.《自昌化双溪馆下步寻溪源,至治平寺,二首》 宋·苏轼
每见田园辄自招,倦飞不拟控扶摇。
共疑杨恽非锄豆,谁信刘章解立苗。
老去尚贪彭泽米。
梦归时到锦江桥。
宦游莫作无家客,举族长悬似细腰。 -
7.《自净土步至功臣寺》 宋·苏轼
落日岸葛巾,晚风吹羽扇。
松间野步稳,竹外飞桥转。
神功凿横岭,岩石得巨片。
直渡千人沟,下有微流泫。 -
8.《自昌化双溪馆下步寻溪源至治平寺二首》 宋·苏轼
乱山滴翠衣裘重,双涧响空窗户摇。
饱食不嫌溪笋瘦,穿林闲觅野芎苗。
却愁县令知游寺,尚喜渔人争渡桥。
正似醴泉山下路,桑枝刺眼麦齐腰。 -
9.《与道原自何氏宅步至景德寺》 宋·王安石
前时偶见花如梦,红紫纷披竞浅深。
今日重来如梦觉,静无余馥可追寻。 -
10.《复自姑苏过宛陵,至邓步出陆》 宋·范成大
浆家馈食槿为藩,酒市停骖竹庑门。
红树亭亭栖晚照,黄茅杳杳被高原。
饮溪有迹於菟过,掠草如飞朴渥翻。
车轨如沟平地少,饱帆天镜忆江村。 -
11.《雨中自项里夜至新塘舍舟步归》 宋·陆游
桦炬如椽点不明,还家潦水与阶平。
一杯浊酒颓然睡,恍似金牛夜下程。 -
12.《雨中自项里夜至新塘舍舟步归》 宋·陆游
天如漆黑泥没踝,老健犹能踸踔归。
袅袅炉香支枕看,终年只合掩柴扉。 -
13.《晚寒自东村步归》 宋·陆游
夕阳下平野,落叶满荒街。
村店卖荞面,人家烧豆秸。
溪风透布褐,草露湿芒鞋。
骨相元如此,何由与世谐! -
14.《三泉县龙洞洞门深数十步呀然复明皆自然而成》 宋·宋祁
虬洞閟灵峰,缘虚一线通。
云披双壁敞,树补半岩空。
穊竹森烟纛,飞泉曳玉虹。
重萝不肯昼,阴壑自然风。
岭断天斜碧,崖倾日倒红。
浮邱邈难遇,留恨翠微中。 -
15.《嵩山十二首·自峻极中院步登太室中峰》 宋·欧阳修
系马青松阴,蹑屣苍崖路。
惊鸟动林花,空山答人语。
云霞不可揽,直入冥冥雾。 -
16.《和人游嵩山十二题其四·自峻极中院步登太室》 宋·范仲淹
白云随人来,翩翩疾如马。
洪崖与浮丘,襟袂安足把。
不来峻极游,何能小天下。 -
17.《贺新郎·步自雪堂去》 宋·无名氏
步自雪堂去。
望临皋、将归二客,从余遵路。
木叶萧萧霜露降,仰见天高月吐。
共对影、行歌频顾。 -
18.《步步娇·无为自然道》 宋·无名氏
无为自然道。
清净长芝草。
默默相知了,便好。
杳杳冥冥闭了灶。
工夫片时间,成了。 -
19.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其四自峻极中院步》 宋·梅尧臣
税驾绿岩前,攀萝不知倦。
人从树杪来,路向云端转。
忽觉在烟霓,回首峰岭变。 -
20.《自越上还信步寻梅》 宋·曾几
客子千里至,未曾款入门。
妻孥劳苦外,径走江梅村。
江梅若有待,欲谢花犹存。
向人一笑粲,冷蕊生春温。
绕树三匝已,投空雪飞翻。
归来理梦事,淡月笼黄昏。