-
1.《自九里平水至云门陶山历龙瑞禹祠而归凡四日》 宋·陆游
点点桃花糁绿苔,入门倚杖意悠哉!数声茶饭斋初散,一片溪云雨欲来。
老宿龙锺嗟独在,高松磊砢忆新栽。
世间万事俱难料,未死重游更几回? -
2.《题栖云阁》 宋·胡寅
青山画出天台障,溪流宛是桃源漾。
一庵深著翠微间,高阁更搴云气上。
道人於此几经春,七闰不作黄杨屯。
孤标如松自磊砢,爽气映竹长清真。 -
3.《谢李仁父茯苓》 宋·张镃
岷峨山中千岁松,枝叫干直摩青空。
雪霜剥落中不槁,膏液下与灵泉通。
龟跧凫伏自磊砢,全坚玉洁仍丰融。
篝明夜取喜得隽,煮鼎朝听如吟风。 -
4.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
5.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
6.《送吴生南归》 宋·欧阳修
自我得曾子,於兹二十年。
今又得吴生,既得喜且叹。
古士不◇出,百年犹比肩。
区区彼江西,其产多材贤。 -
7.《施元用醉谒邑大夫胡公公暴风骤雨者也不以为》 宋·姜特立
肩吾有云孙,磊砢东州瑞。
一诵能万言,落笔忽千字。
才抽独茧绪,态涌春云思。
喜慕高阳徒,时追习池醉。 -
8.《元和圣德诗》 唐·韩愈
皇帝即阼,物无违拒。
曰旸而旸,曰雨而雨。
维是元年,有盗在夏。 -
9.《括贺新凉》 宋·林正大
环滁皆山也。
望西南、蔚然深秀,者琅邪也。
泉水潺潺峰路转,上有醉翁亭也。
亭、太守自名之也。 -
10.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
11.《览镜》 宋·陆游
镜中老翁谁?非得少年我。
诵书如布谷,拈出无一可。
又非富贵逼,弃去自不果。
无功博一饱,有罪当万坐。 -
12.《与子坦子聿游明觉十四韵》 宋·陆游
我自何山来,觅路占楼钟。
联翩两葛巾,跌宕一短筇。
深谷已曛黑,夕阳犹半峰。
堂中千岁师,磊砢如古松。 -
13.《赵壹》 宋·文同
壹也本西县,状貌徒磊砢。
其才固难得,行有所不可。
世有讵能掩,而尔辄自我。
既慾焉得刚,所守实未果。 -
14.《闻陈荆山方伯病免》 明·赵南星
解组亦常言,斯人何其果。
才见北来鸿,俄闻南下舸。
故人俱还山,酒钱谁寄我。
嗟彼四海人,何限不举火。 -
15.《甘棠梨》 宋·王安石
甘棠诗所歌,自足夸众果。
爱其凌秋霜,万玉悬磊砢。
园夫盛采摘,市贾争包裹。
车输动盈箱,舟载辄连柁。 -
16.《送李宣叔倅漳州》 宋·王安石
闽山到漳穷,地与南越错。
山川郁雾毒,瘴疠春冬作。
荒茅篁竹闲,蔽亏有城郭。
居人特鲜少,市井宜萧索。 -
17.《短歌行》 宋·陆游
富贵得意如登天,自计一跌理不全,昼食忘味夜贵眠,渠过一日如一年。
春蚕得衣耕得食,农功初成各休息,卖酒垆边纷鼓笛,我过一年如一日。
二者求兼势安可,与我周旋宁作我。
春城桃李岂不妍,雪涧未妨松磊砢。 -
18.《航海》 宋·陆游
我老卧丘园,百事习慵惰,惟有汗漫游,未语意先可。
或挂风半帆,或贮云一舸,趁潮乱鸣橹,过碛细扶柁,近辄凌烟海,自笑一何果。
邂逅得奇观,造物岂付我?古湫石蜿蜒,孤岛松磊砢。
湘竹閟娥祠,淮怪深禹锁,鬼神骇犀炬,天地赫龙火。 -
19.《庐山高赠同年刘中允归南康》 宋·欧阳修
庐山高哉几千仞兮,根盘几百里,◇然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左里兮,洪涛巨浪日夕相舂撞。 -
20.《子骏运使八咏堂·宝峰亭》 宋·文同
嘉陵抱江回,平衍出横澨。
中间筑雄垒,独据两川会。
行台敞严府,磊砢北城外。
潭潭走群楹,直上峦岭背。