-
101.《有所懹》 宋·陆游
镜里形模日夜衰,三峰师友久暌离。
芝房又失耘锄候,丹剂常思沐浴时。
雷雨未成龙起晚,海天无际鹤归迟。
午窗一钵青精饭,拣得香薪手自炊。 -
102.《明发白沙滩闻布榖有感》 宋·杨万里
提壶劝我饮,杜鹃劝我归。
不如布榖子,劝我勤耘耔。
我少贫且贱,不但无置锥。
笔耒垦纸田,黑水导墨池。 -
103.《谒四陵下宫》 宋·宋祁
四陵烟柏蔽团晖,晓束朝绅拜庙闱。
台下俗无西向谢,寝中人护月游衣。
垂髯上汉龙难见,耘野连天鸟自飞。
酹毕驱车循故道,经时回望怅依依。 -
104.《寄刘伯声》 宋·张耒
别君几何时,人事浩千万。
身如张射侯,忧愁剧强箭。
崎岖走穷县,艰苦君未见。
未知菽水丰,已感霜露变。 -
105.《寄中山鹤》 宋·张耒
矫矫云外物,本非世所驯。
怀安败尔性,乃与人相亲。
嘎然而长鸣,已愧鸿在云。
马羁当受鞭,泉汲宁辞浑。 -
106.《寄南阳谢外舅》 宋·黄庭坚
谢公遂偃蹇,南阳无旧庐。
天与解缨绂,元非傲当涂。
庖丁释牛刀,众手斫大軱。
白云曲肱卧,青山满床书。 -
107.《息暑岩》 宋·黄庭坚
水墨古画山石屏,雷起龙蛇枯木藤。
石囊嵌空自宫室,六月卷簟来曲肱。
松风琴瑟心可写,水寒瓜李嚼明冰。
却登夏畦视耘耔,烘颜炙背栖苍蝇。
闻道九衢尘作雾,乌靴席帽如馈蒸。
归尝玉粒不敢饱,高车驷马何能乘。 -
108.《代书》 宋·黄庭坚
阿熊去我时,秋暑削甘瓜。
离别日月除,莲房倒箭靫。
得书报平安,肥字如栖鸦。
汝才跃炉金,自必为镆鋣。 -
109.《村居 其一》 元·王冕
断桥分野色,曲径入柴门。
五柳低藏屋,三家自作村。
人情同下里,风俗异东屯。
我老无生计,耕耘教子孙。 -
110.《归鴈亭》 宋·欧阳修
荒蹊腊雪春尚埋,我初独与徐生来。
城高树古禽鸟野,声响格磔寒毰毸。
颓垣赦屋巍然在,略可远眺临倾台。
高株唯有柳数十,夹路对立初谁栽。 -
111.《送唐生》 宋·欧阳修
京师英豪域,车马日纷纷。
唐生万里客,一影随一身。
出无车与马,但踏车马尘。
日食不自饱,读书依主人。 -
112.《练圻老人农隐》 明·高启
我生不愿六国印,但愿耕种二顷田。
田中读书慕尧舜,坐待四海升平年。
却愁为农亦良苦,近岁征役相烦煎。
养蚕唯堪了官税,卖犊未足输米钱。 -
113.《战城南》 宋·王禹偁
边城草树春无花,秦骸汉骨埋黄沙。
阵云凝着不肯散,胡雏夜夜空吹笳。
我闻秦筑万里城,叠尸垒土愁云平。
又闻汉发五道兵,祁连泽北夸横行。 -
114.《又和感旧四首》 宋·刘克庄
老马虺隤不服骖,累然病起泛溪南。
失侯我尚堪耘豆,出牧公方自种酣。
畏垒屡丰愧桑楚,汉喜虽小屈岑参。
新年闻说茅柴贱,陌上逢人各半酣。 -
115.《慎交》 宋·王令
昏镜无好面,恶土无善禾。
镜不但自昏,损人颜色多。
地恶根不长,禾死其奈何。
必欲识己真,擦镜除埃尘。
必欲得善禾,易地勤耕耘。
安得浪与儿,诵口而思身。 -
116.《乞雨题四方院》 宋·蔡襄
年年乞雨问山神,羞见耕耘陇上人。
太守自知才德薄,彼苍何事罪斯民。 -
117.《追和陶渊明归去来辞》 宋·晁补之
归去来兮,吾无以归奚以归。
既身不足以任责,畏首尾而心悲。
慕往昔之经世,嗟吾力之莫追。
彼辞位而灌园,岂吾今之独非。 -
118.《出都寄二苏》 宋·毛滂
近年好语开蹙额,廊庙主人还稷契。
诸葛亮公彙进民所怀,械必提之右乃挈。
善随类举皆可观, -
119.《见儿侄唱酬次韵五首》 宋·苏辙
读书虽不恶,不读亦自好。
根牙就区别,花实随时老。
耘锄不可无,雨露勿忧少。
我钓不在鱼,一竿寄洲岛。 -
120.《试院唱酬十一首 试罢后偶作》 宋·苏辙
重门闭不开,乌鸟相呼乐。
晨晖转帘影,微风响松末。
喧哗适已定,寂历方有觉。
人生竟何事,外物巧相缚。