-
1.《赠相干蔡槐》 宋·方回
肠腹自蝉龟,从渠作庙牺。
讵应身食肉,乃使世攒眉。
子勿工皮相,吾终欠口医。
华亭唳秋鹤,今复几人思。 -
2.《蝉》 唐·虞世南
垂緌饮清露,流响出疏桐。
居高声自远,非是藉秋风。 -
3.《咏蝉》 唐·李百药
清心自饮露,哀响乍吟风。
未上华冠侧,先惊翳叶中。 -
4.《秋晨同淄川毛司马秋九咏·秋蝉》 唐·骆宾王
九秋行已暮,一枝聊暂安。
隐榆非谏楚,噪柳异悲潘。
分形妆薄鬓,镂影饰危冠。
自怜疏影断,寒林夕吹寒。 -
5.《哭祖六自虚(时年十八)》 唐·王维
否极尝闻泰,嗟君独不然。
悯凶才稚齿,羸疾主中年。
馀力文章秀,生知礼乐全。
翰留天帐览,词入帝宫传。 -
6.《谢自然诗》 唐·韩愈
果州南充县,寒女谢自然。
童騃无所识,但闻有神仙。
轻生学其术,乃在金泉山。
繁华荣慕绝,父母慈爱捐。 -
7.《答白刑部闻新蝉》 唐·刘禹锡
蝉声未发前,已自感流年。
一入凄凉耳,如闻断续弦。
晴清依露叶,晚急畏霞天。
何事秋卿咏,逢时亦悄然。 -
8.《春蝉》 唐·元稹
我自东归日,厌苦春鸠声。
作诗怜化工,不遣春蝉生。
及来商山道,山深气不平。
春秋两相似,虫豸百种鸣。 -
9.《遣病(自此通州后作)》 唐·元稹
自古谁不死,不复记其名。
今年京城内,死者老少并。
独孤才四十,仕宦方荣荣。
李三三十九,登朝有清声。 -
10.《洛东兰若夜归(一作自溪东兰若夜归)》 唐·许浑
一衲老禅床,吾生半异乡。
管弦愁里老,书剑梦中忙。
鸟急山初暝,蝉稀树正凉。
又归何处去,尘路月苍苍。 -
11.《自遣》 唐·赵嘏
晚树疏蝉起别愁,远人回首忆沧洲。
江连故国无穷恨,日带残云一片秋。
久客转谙时态薄,多情只共酒淹留。
到头生长烟霞者,须向烟霞老始休。 -
12.《早蝉》 唐·薛能
不见上庭树,日高声忽吟。
他人岂无耳,远客自关心。
暂落还因雨,横飞亦向林。
分明去年意,从此渐闻砧。 -
13.《早蝉》 唐·薛能
不见上庭树,日高声忽吟。
他人岂无耳,远客自关心。
暂落还因雨,横飞亦向林。
分明去年意,从此渐闻砧。 -
14.《咏蝉(一作客中闻早蝉)》 唐·于武陵
江头一声起,芳岁已难留。
听此高林上,遥知故国秋。
应催风落叶,似劝客回舟。
不是新蝉苦,年年自有愁。 -
15.《闻蝉》 唐·吴融
夏在先催过,秋赊已被迎。
自应人不会,莫道物无情。
木叶纵未落,鬓丝还易生。
西风正相乱,休上夕阳城。 -
16.《刘二十八自汝赴左冯,涂经洛中相见联句》 唐·裴度
不归丹掖去,铜竹漫云云。
唯喜因过我,须知未贺君。
——裴度
诗闻安石咏,香见令公熏。 -
17.《南湖春泛有客自北至说友人岑元…叙相思之志以寄焉》 唐·皎然
故人隔楚水,日夕望芳洲。
春草思眇眇,征云暮悠悠。
心期无形影,迹旷成阻修。
有客江上至,知君佐雄州。 -
18.《送姚洎拾遗自江陵幕赴京》 唐·贯休
捧诏动征轮,分飞楚水滨。
由来真庙器,多作伏蒲人。
舍鲁知非愿,朝天不话贫。
沙头千骑送,岛上一蝉新。 -
19.《蝉八韵》 唐·齐己
咽咽复啾啾,多来自早秋。
园林凉正好,风雨思相收。
在处声无别,何人泪欲流。
冷怜天露滴,伤共野禽游。 -
20.《蝉八韵》 唐·齐己
咽咽复啾啾,多来自早秋。
园林凉正好,风雨思相收。
在处声无别,何人泪欲流。
冷怜天露滴,伤共野禽游。