-
1.《六十五岁新正自贻》 宋·邵雍
予家洛城里,况在天津畔。
行年六十五,当宋之盛旦。
南园临通衢,北圃仰双观。
虽然在京国,却如处山涧。 -
2.《秋萤引》 唐·刘禹锡
汉陵秦苑遥苍苍,陈根腐叶秋萤光。
夜空寥寂金气净,千门九陌飞悠扬。
纷纶晖映互明灭,金炉星喷镫花发。 -
3.《赠杨荥阳》 明·高启
嘉陵美山水,亦复富文彦。
杨君产其邦,材拔性高狷。
布衣走名都,早入艺林选。
客屈稷下谈,王邀邺中宴。 -
4.《危大著出守潮阳同舍饯别用社工部北风随爽气》 宋·崔与之
天地清淑气,人才随所得。
君独禀其全,济之以学力。
苍皮四十围,直干二百尺。
填胸书万卷,绚采云五色。 -
5.《将进酒·将进酒》 明·徐祯卿
将进酒,乘杜康。
大白砗磲为罂锦,作幂燕京字琥珀。
朱缗三千酒一石,君呼六博我当掷。
盘中好采颜如花,鸳鸯分翅真可夸。 -
6.《感寓》 宋·陆游
老氏有至言,所贵知我稀。
鄙夫急自衒,岂复择所归!君看珠在渊,草木借光辉;所以古达人,怀玉被褐衣。
吾庐大泽中,岁苦水半扉。
朱门固自好,我亦未必非。 -
7.《拟古》 宋·李泳
鲜鲜歌者衣,扎扎机中练。
美人富千绮,寒女无一线。
古风日以远,薄俗日以变。
悲哉扊扅歌,女子羞自衒。
男儿乖持操,蹙踖叹贫贱。 -
8.《寓怀》 宋·陆游
苍璧与黄琮,初非俗所贵,粲然荐缫藉,可对越天地。
我岂卖饼儿,自衒三家市;持盘叫道边,虽售无乃媿!文章等卜祝,王公以儒戏;书成藏名山,此是千载事。 -
9.《和太傅杜相公宠示之作》 宋·欧阳修
平生孤拙荷公知,敢向公前自衒诗。
忧患飘流诚已甚,文辞衰落固其宜。
非高仅比巴音下,少味还同鲁酒漓。
两辱嘉篇永为宝,岂惟荣耀托当时。 -
10.《钓龙台》 宋·蔡襄
龙在固神物,动与风云会。
胡为脱渊泉,辄触鉤纶害。
无乃护明珠,睡目方瞢昧。
而或嗅香饵,贪涎适沾霈。 -
11.《先天吟示邢和叔》 宋·邵雍
一片先天号太虚,当其无事见真腴。
胸中美笺肯自衒,天下英才敢厚诬。
理顺是言皆可放,义安何地不能居。
直从宇泰收功后,始信人间有丈夫。 -
12.《和丹岩》 宋·卫宗武
玉女裁花撒碎琼,寒威凛凛压山屏,消残犹自衒天巧,点缀裙腰一半青。
-
13.《感古十首》 宋·胡仲弓
卞氏璧难售,渊明琴本瘖。
自衒亦可丑,三献机转深。
无弦避俚耳,举世谁知音。
所以古达士,万事何容心。
勿学卞氏璧,请事渊明琴。 -
14.《四明月》 宋·胡仲弓
春月如处女,皎皎暮云间。
婵娟不自衒,欲见乃许难。
春云变态,玉貌长端端。
封九龙扫尘匣,略与幽人看。 -
15.《夏日雨中》 宋·李覯
一雨遂不止,我行当此穷。
蜀东天亦漏,尧后水犹洪。
大点有片重,密蒙无寸空。
晓唯壶箭觉,暖似炭炉通。 -
16.《美女篇》 宋·李覯
繁霜毒春木,花开苦不早。
愚夫择利婚,美女贫中老。
曷不冶颜色,门前车为道。
闺房有礼文,自衒谁言好。
俗态竞朱粉,古心慕苹藻。
所期君子恩,卒以慰枯槁。 -
17.《自诫》 唐·司空图
我祖铭座右,嘉谋贻厥孙。
勤此苟不怠,令名日可存。
媒衒士所耻,慈俭道所尊。
松柏岂不茂,桃李亦自繁。
众人皆察察,而我独昏昏。
取训于老氏,大辩欲讷言。 -
18.《初倅襄阳郡事感而自咏三首》 宋·宋庠
处世儒宫井臼贫,偶怀铜刻逐观宾。
汉家衒鬻盈千数,却用淄川牧豕人。 -
19.《铨试后征山别业寄源侍御》 唐·殷寅
别业在征山,登高望畿甸。
严令天地肃,城阙如何见。
蔼蔼王侯门,华轩日游衒.幸逢休明代,山虏尚交战。
投策去园林,率名皆拜选。 -
20.《上刘侍中》 唐·杨巨源
命代生申甫,承家翊禹汤。
庙谟膺间气,师律动清霜。
钟鼎勋庸大,山河诫誓长。
英姿凌虎视,逸步压龙骧。