-
1.《自规》 宋·陆游
陆君拙自谋,七十犹粝食。
著书虽如山,身不一钱直。
默自观我生,困弱良得力。
转喉畏或触,唾面敢自拭。
世路方未夷,机阱宁有极?但能常闭门,尊拳贷鸡肋。 -
2.《又明日复作长句自规》 宋·陆游
大学渊源不易穷,古人立志自童蒙。
醉犹温克方成德,梦亦斋庄始见功。
痛哭孰能悲陷溺,力行犹足变雕虫。
太空云翳终当散,吾道常如日正中。 -
3.《老学庵自规》 宋·陆游
尧德被四表,其本在身修。
江河水稽天,发源乃涓流。
人忍於搏虱,习熟且解牛。
象箸与玉杯,漆器实其由。 -
4.《自规》 宋·陆游
老疾今俱至,艰难亦备更。
个中无障蔽,何处欠光明?一日能用力,三年亦有成。
修身在我尔,勉勉尽余生。 -
5.《自规》 宋·陆游
忿欲俱生一念中,圣贤本亦与人同。
此心少忍便无事,吾道力行方有功。
碎首宁闻怨飘瓦,关弓固不慕冥鸿。
老翁已落江湖久,分付余年一短篷。 -
6.《自规》 宋·陆游
立志当如塞决河,犀编铁砚未为过。
文难称意古所恨,学不尽才今亦多。
四海交朋常隔阔,一生光景易蹉跎。
耄年尚欲鞭吾後,太息无人为诋诃! -
7.《自规》 宋·陆游
曲肱饮水彼何人,汝独何为厌贱贫?大节勿污千载史,少时便尽百年身。
图书幸可传遗业,鸡黍何妨约近邻。
今日伸秋还小雨,剩鉏麦垄待新春。