-
1.《自题写真(时为翰林学士)》 唐·白居易
我貌不自识,李放写我真。
静观神与骨,合是山中人。
蒲柳质易朽,麋鹿心难驯。
何事赤墀上,五年为侍臣。
况多刚狷性,难与世同尘。
不惟非贵相,但恐生祸因。
宜当早罢去,收取云泉身。 -
2.《次韵和新命留台吴侍郎自适之作》 宋·宋庠
谢病弥年叹偃床,知君灵气本无伤。
论筌自识忘筌意,失马终为得马祥。
心到不贪方是宝,物归何有即名乡。
西都老尹欢迎近,预喜遥临照席光。 -
3.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
4.《闲居》 唐·姚合
不自识疏鄙,终年住在城。
过门无马迹,满宅是蝉声。
带病吟虽苦,休官梦已清。
何当学禅观,依止古先生? -
5.《赠刘方处士》 唐·吕岩
六国愁看沉与浮,携琴长啸出神州。
拟向烟霞煮白石,偶来城市见丹丘。
受得金华出世术,期于紫府驾云游。 -
6.《梅圣俞诗集中有毛长官者今于潜令国华也圣俞》 宋·苏轼
诗翁憔悴老一官,厌见苜蓿堆青盘。
归来羞涩对妻子,自比鲇鱼缘竹竿。
今君滞留生二毛,饱听衙鼓眠黄紬。
更将嘲笑调朋友,人道弥猴骑土牛。 -
7.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
8.《江侯邀予作山水书以赠之》 宋·王当
江侯乐山水,誓卜山水居。
游戏天目道,箬帽跨蹇驴。
村童习识之,拍手知且呼。
行行不知顾,心与山水俱。 -
9.《闻太学议》 宋·王令
白日流上天,牛虱无遁形。
万目尽为用,而不骇日明。
穴鼠夜值萤,嗾嗾相聚惊。
鼠穴不日通,鼠足不日行。 -
10.《歌者十二首》 唐·司空图
追逐翻嫌傍管弦,金钗击节自当筵。
风霜一夜燕鸿断,唱作江南袚禊天。
玉树花飘凤失栖,一声初压管弦低。
清回烦暑成潇洒,艳逐寒云变惨凄。 -
11.《刘将军歌送勋甫帅师援辽》 明·马之骏
己未东天五星斗,辽海波腥土花臭。
时闻邻火泣黄昏,坐见狼烽欺白昼。
天子甘泉移日曛,金符十道飞纷纭。
山西燕颔自有种,邺下黄须故不群,南阳趣起刘将军。 -
12.《南华五十韵》 宋·朱翌
乡里黄梅接,家居祖刹邻。
常闻肉身佛,甘作硙坊人。
坚有悬腰石,空无拂镜尘。
已舂诸米熟,自识本心真。 -
13.《老恨》 唐·孟郊
无子抄文字,老吟多飘零。
有时吐向床,枕席不解听。
斗蚁甚微细,病闻亦清泠。
小大不自识,自然天性灵。 -
14.《沛公歌》 宋·梅尧臣
赤帝醉提龙剑行,径草没人壮士惊。
白蛇断裂不可续,神妪哀哀夜深哭。
酒醒自负气生虹,从者日畏天下雄。
秦皇玉舆来向东,安知隐在芒砀中。
妇人自识云气从,王命艰哉丰沛公。 -
15.《试院唱酬十一首其四次韵吕君兴善寺静轩》 宋·苏辙
自恨寻山计苦迟,年过四十始知非。
小轩迎客如招隐,野鸟窥人自识机。
窗外竹深孤鹤下,阶前菊秀晚蜂飞。
老僧战胜长幽寂,瘦骨缘何未肯肥。 -
16.《试院唱酬十一首 次韵吕君兴善寺静轩》 宋·苏辙
自恨寻山计苦迟,年过四十始知非。
小轩迎客如招隐,野鸟窥人自识机。
窗外竹深孤鹤下,阶前菊秀晚蜂飞。
老僧战胜长幽寂,瘦骨缘何未肯肥。 -
17.《邓正字宅见刘明复所画麓山秋景》 宋·张舜民
洛阳才子见长沙,自识中丹鬓未华。
文武才全皆不试,丹青笔妙更谁加。
老杉列在堂皇上,小景将归学士家。
我有故山常自写,免教魂梦落天涯。 -
18.《到家寄季承二首》 宋·赵蕃
相逢到别二十日,披览溪山驻行役。
凄凉浩荡两生境,意不求诗诗自得。
临分不作珍重语,顾欲倡酬诗卷觅。
问君得此君何用,云比相如家四壁。
杜陵囊帛解救寒,陆生越橐千金直。
人言君侯真太痴,君痴不痴君自识。 -
19.《歌》 唐·李峤
汉帝临汾水,周仙去洛滨。
郢中吟白雪,梁上绕飞尘。
响发行云驻,声随子夜新。
愿君听扣角,当自识贤臣。 -
20.《崔濮阳兄季重前山兴(山西去亦对维门)》 唐·王维
秋色有佳兴,况君池上闲。
悠悠西林下,自识门前山。
千里横黛色,数峰出云间。
嵯峨对秦国,合沓藏荆关。
残雨斜日照,夕岚飞鸟还。
故人今尚尔,叹息此颓颜。