-
1.《试院唱酬十一首其四次韵吕君兴善寺静轩》 宋·苏辙
自恨寻山计苦迟,年过四十始知非。
小轩迎客如招隐,野鸟窥人自识机。
窗外竹深孤鹤下,阶前菊秀晚蜂飞。
老僧战胜长幽寂,瘦骨缘何未肯肥。 -
2.《试院唱酬十一首 次韵吕君兴善寺静轩》 宋·苏辙
自恨寻山计苦迟,年过四十始知非。
小轩迎客如招隐,野鸟窥人自识机。
窗外竹深孤鹤下,阶前菊秀晚蜂飞。
老僧战胜长幽寂,瘦骨缘何未肯肥。 -
3.《檐雀》 唐·杨发
弱羽怯孤飞,投檐幸所依。
衔环唯报德,贺厦本知归。
红觜休争顾,丹心自识机。
从来攀凤足,生死恋光辉。 -
4.《感时寄钟信甫》 宋·马廷鸾
子陵滩下立多时,鸥鹭悠悠自识机。
春事都来无半月,一声鶗鴃劝人归。 -
5.《机简堂余里人也在方外三十年未识其面乾道己》 宋·吴芾
我家石井旁,山水非不奇。
所恨过从少,无与同襟期。
独幸里巷间,高僧有二机。
大机传祖印,海内声名驰。 -
6.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
7.《识时梅歌》 宋·谢琎
寇至人远避,寇退人复归。
归来寻旧址,草芜迷荒基。
哀哉住傍梅,清梦常相依。
可怜岁寒心,能识存亡机。 -
8.《和陶读山海经十三首韵送机简堂自景星岩再住》 宋·吴芾
我自归林下,亦复与世疏。
赖有善知识,时能过吾庐。
伴我说道话,我爱读佛书。
师为岩上去,我亦为膏车。 -
9.《和寄天选长官?此诗为释道潜作?》 宋·苏轼
寓形宇宙间,佚我方以老。
流光安足恃,百岁同过鸟。
顷子萦网罗,文采缘自表。
自古山林人,何曾识机巧。 -
10.《和陶读山海经十三首韵送机简堂自景星岩再住》 宋·吴芾
爱山端有素,拘俗亦可怜。
昨守当少郡,不识隐静山。
羡师来又去,愧我复何言。
尚期无久住,归送我残年。 -
11.《和陶读山海经十三首韵送机简堂自景星岩再住》 宋·吴芾
古无住持事,但只传法旨。
有能悟色空,便可超生死。
庸僧昧本原,岂识西归履。
买帖会禅床,佛法将何恃。 -
12.《机简堂自隐静归为万年主人访余林下相与道旧》 宋·吴芾
果续佛慧命,作大善知识。
我虽登禁涂,无功亦无德。
但有忧国心,徒劳竟何益。
挂冠归林下,面亦无惭色。 -
13.《满庭芳·般般识破》 元·马钰
般般识破,物物难惑。
自然安魂定魄。
视听如聋如瞽,绝尽声色。
身心逍遥自在,没家缘、恩爱系勒。 -
14.《圆机再赋绅字韵诗深得凄切之格降叹之余叙事》 宋·晁说之
轫车邂逅便相亲,同是山公启事人。
短发何堪临石镜,长怀谩自落泉绅。
谈穷汉士三千牍,问尽胡僧十二因。
茅屋乱山谁复识,当年曾醉上林春。 -
15.《殿廷初考圹同舍约共赋诗》 宋·五迈
绍丑夏五初,皇帝下明诏。
大廷许群英,虚心问道要。
初考凡六员,同时赴宣召。
宫讲絮斋子,典刑真克肖。 -
16.《缘识》 宋·宋太宗
人本心田静,机关节买是非。
聪明存节操,曲直自相依。
思寂知玄奥,区分有顺违。
精通含识性,理义恺然希。 -
17.《歌者十二首》 唐·司空图
追逐翻嫌傍管弦,金钗击节自当筵。
风霜一夜燕鸿断,唱作江南袚禊天。
玉树花飘凤失栖,一声初压管弦低。
清回烦暑成潇洒,艳逐寒云变惨凄。 -
18.《东方书生行》 宋·苏辙
东方书生多愚鲁,闭门诵书口生土。
窗中白首抱遗编,自信此书传父祖。
辟雍新说従上公,册除仆射酬元功。
太常弟子不知数,日夜吟讽如寒虫。 -
19.《钱唐吟》 宋·姚勉
钱唐家家重生女,自小无人识机杼。
教成歌舞十二三,花燕身材柳莺语。
去年学得琵琶成,今年学得弹秦筝。
豪家亟替明珠斛,来换绿珠入金谷。 -
20.《缘识》 宋·宋太宗
春色春兮景媚妍,薰风暖润物华鲜。
上林花结和香雾,絮压轻轻软似绵。
寰中运启大平年,文武须精百艺全。
弄影马骄难控勒,龟兹韵雅奏钓天。