-
241.《发广州》 宋·苏轼
朝市日已远,此身良自如。
三杯软饱后,(浙人谓饮酒为软饱。
)一枕黑甜余。
(俗谓睡为黑甜。
)蒲涧疏钟外,黄湾落木初。
天涯未觉远,处处各樵渔。 -
242.《录梦篇》 宋·黄庭坚
春风乱思兮吹管弦,春日醉人兮昏欲眠。
却万物而观性兮,如处幽篁之不目天。
试纵神而不御兮,如有顺心之酒然。
委蜩甲而去化,乘白云而上仙。 -
243.《观崇德墨竹歌》 宋·黄庭坚
夜来北风元自小,何事吹折青琅玕。
数枝洒落高堂上,败叶萧萧烟景寒。
乃是神工妙手欲自试,袭取天巧不作难。
行看叹息手摩拂,落势夭矫墨未乾。 -
244.《和之美二贫诗》 宋·司马光
君子尚仁义,宝用为身资。
其人苟不贤,富饶亦胡为。
所以回宪徒,不厌糠与藜。
当时万金产,令名传有谁。 -
245.《啼鸟》 宋·欧阳修
穷山候至阳气生,百物如与时节争。
官居荒凉草树密,撩乱红紫开繁英。
花深叶暗耀朝日,日暖众鸟皆嘤鸣。
鸟言我岂解尔意,绵蛮但爱声可听。 -
246.《送戚维戚纶之阆州亳州》 宋·王禹偁
古人贵道德,岂以禄位拘。
有道不在位,颜回舜之徒。
无德殃且至,商受为独夫。
以此固名节,富贵安足图。 -
247.《送赠王平甫》 宋·王令
士学何漫漫,近习忘远绍。
文章多自名,谁出得高调。
子才希世珍,拔俗起孤峭。
如解万里骏,不以羁縻要。 -
248.《官舍闲居》 宋·黄公度
朝市竞纷华,山林甘寂寞。
要之其间各有趣,飞鸟冲天鱼纵壑。
我本麋鹿姿,误被簪绅缚。
男婚女嫁苦逼人,薄宦天涯失身落。 -
249.《陈彦博擢第后归拜先墓作此送之》 宋·李流谦
霜风著林不停吹,天涯有客衣征衣。
问客今归有何得,一株老桂和根移。
读书作文四十载,浪走不啻萍在池。
束书随身乃封户,睥睨一甑蒙蛛丝。 -
250.《送王知复宰建德》 宋·楼钥
筮仕一何早,字民一何迟。
历历三十年,中间多险巇。
宦途只平进,分寸穷攀跻。
最后官胃监,一蹴黄金闺。 -
251.《送元卫弟赴长亭盐场》 宋·楼钥
阿连生而秀,二亲所甚爱。
仲兄勤拊养,遇事辄如诲。
干蛊静而办,胸次无卑隘。
今焉职牢盆,官宇临渤澥。 -
252.《乌夜啼》 宋·周文璞
何人弹阮咸,故故轻手摘。
弹作乌夜啼,此意我所恻。
南朝有帝子,作牧号侯伯。
着身疑嫌间,生意日逼仄。 -
253.《鳙溪行》 宋·王炎
小溪一曲山四合,溪边杨柳藏门阑。
当时玉人在花下,对花窈窕矜红颜。
一双白璧不可聘,许我结佩乘青鸾。
我时年少气方锐,自负落笔翻波澜。 -
254.《清心镜 予在终南,居於环堵,*腿赤脚,并》 元·马钰
,信步云游,西至华亭投宿於窑*。
偶中土津火毒,吐血发嗽,病势来之甚紧。
众道友馈药,拜而受之,不敢尝。
又谓予曰,当食生葱酽醋,可解其毒。 -
255.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
256.《寄章友直》 宋·李覯
人生何中贵,贵在天资秀。
譬如沙石间,金玉岂常有。
有才不善用,多为淫邪诱。
嗟哉栋梁材,往往厄樵手。 -
257.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
258.《送杜靖国知连州》 宋·郑侠
杜氏世德光无前,声华行实相辉鲜。
蒉之职也在刀匕,亲举罚爵平公筵。
预之闻见合左氏,春秋大法因粲然。
诗为郡守称杜母,南阳之人今尚传。 -
259.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
260.《高沙道中》 宋·文天祥
三月初五日,索马平山边。
疾驰趋高沙,如走阪上圆。
夜行二百里,望望无人烟。
迷途呼不应,如在盘中旋。