-
401.《同昌叔赋雁奴》 宋·王安石
雁雁无定栖,随阳以南北。
嗟哉此为奴,至性能恳恻。
人将伺其殆,奴辄告之亟。
举群寤而飞,机巧无所得。 -
402.《吾心》 宋·王安石
吾心童稚时,不见一物好。
意言有妙理,独恨知不早。
初闻守善死,颇复吝肝脑。
中稍历艰危,悟身非所保。
犹然谓俗学,有指当穷讨。
晚知童稚心,自足可忘老。 -
403.《灵壁石歌为方岩王侍郎作》 宋·戴复古
灵壁一峰天下奇,体势雄伟身巍巍,巨灵怒拗天柱掷。
平地苍龙骧首尾,两片黑云腰夹之。 -
404.《放歌行》 宋·陆游
少年不知老境恶,意谓长如少年乐,朝歌夜舞狂不休,逢人欲觅长生药。
三二十年底难过,屈指朋侪余几个?就令未死身日衰,朱颜已去谁能那!人间万事如弈棋,我亦曾经少壮时。
儿曹纷纷不须挍,岁月推迁渠自知。 -
405.《读经》 宋·陆游
半升粟饭养残躯,晨起衣冠读典谟。
莫谓此生无用处,一身自是一唐虞。 -
406.《赠魏山人》 宋·文天祥
君不见而家直臣犯天怒,身死未寒碑已仆。
又不见而家处士承天渥,闭门水竹以自乐。
云仍妙参曾杨诀,谓余地宅谁优劣。
小烦稳作子午针,灵于己则灵于人。 -
407.《八盗》 宋·张耒
挟弓持矛八人者,暮出永宁循白马。
袁村饮酒呼主翁,主翁仓皇问以弓。
朝饭南山民献彘,主人赠刀其姓李。
道逢两夫捕鹰隼,胁之以威使从己。 -
408.《晚春独酌有感》 宋·张耒
春晏岩谷秀,乔木环我居。
引此西涧泉,漍漍漱我除。
危桥跨方池,修竹万有余。
人间午阴静,鸟下惊游鱼。 -
409.《耒病臂比已平独挽弓无力客言君为史官何事挽》 宋·张耒
君不见吾乡少年曹子桓,文章七步相后先。
有时掷笔事弋猎,邀轻截骏驰平原。
濊貊名弓燕代马,射雉归来燕清夜。
一闻惊倒荀令君,何物书生乃知射。 -
410.《送陈器之》 宋·张耒
投身落穷谷,默默类囚拘。
情忘侣木石,机谢友禽鱼。
粲粲陈夫子,文章德行俱。
虽云相知晚,既合乃不渝。 -
411.《寄南阳谢外舅》 宋·黄庭坚
谢公遂偃蹇,南阳无旧庐。
天与解缨绂,元非傲当涂。
庖丁释牛刀,众手斫大軱。
白云曲肱卧,青山满床书。 -
412.《竹轩咏雪呈外舅谢师厚并调李彦深》 宋·黄庭坚
破腊春未融,土膏寒不发。
数声鸣条风,一夜洒窗雪。
开轩万物晓,落势良未歇。
铿铿青琅玕,阅此岁凛冽。 -
413.《读徂徕集》 宋·欧阳修
徂徕鲁东山,石子居山阿。
鲁人之所瞻,子与山嵯峨。
今子其死矣,东山复谁过。
精魄已埋没,文章岂能磨。 -
414.《有赠余以端溪绿石枕与蕲州竹簟皆佳物也余既》 宋·欧阳修
端溪琢出缺月样,蕲州织成双水纹。
呼儿置枕展方簟,赤日正午天无云。
黄琉璃光绿玉润,莹净冷滑无埃尘。
忆昨开封暂陈力,屡乞残骸避烦剧。 -
415.《奉答子华学士安抚江南见寄之作》 宋·欧阳修
百姓病已久,一言难遽陈。
良医将治之,必究病所因。
天下久无事,人情贵因循。
优游以为高,宽纵以为仁。 -
416.《送朱职方提举运盐》 宋·欧阳修
齐人谨盐筴,伯者之事尔。
计口收其余,登耗以生齿。
民充国亦富,粲若有条理。
惟非三王法,儒者犹为耻。 -
417.《鬼车》 宋·欧阳修
嘉佑六年秋,九月二十有八日,天愁无光月不出。
浮云蔽天众星没,举手向空如抹漆。 -
418.《送河东提刑张太博》 宋·范仲淹
忆守姑苏日,见君已惊人。
翩翩幕中画,落落席上珍。
强记及敏力,一一精如神。
洎余领西帅,密与羌夏邻。 -
419.《春从天上来·乐道安贫》 宋·无名氏
乐道安贫。
叹自古英雄,林下无人。
满堂金玉,谓授儿孙。
毕竟与属亲。 -
420.《子聪惠书备言行路及游王屋物趣因以答》 宋·梅尧臣
自我河桥来,清话殊未已。
亟言阅通畴,晨驾遂遵彼。
尺书忽见遗,经由皆可纪。
草草始辞家,匆匆渡河水。