-
81.《次韵张舜民自御史出倅虢州留别》 宋·苏轼
玉堂给札气如云,初喜湘累复佩银。
樊口凄凉已陈迹,(昔与张同游武昌樊口,来诗中及之。
)班心突兀见长身。
(台吏谓御史立处为班心。
)江湖前日真成梦,鄠杜他年恐卜邻。
此去若容陪坐啸,故应客主尽诗人。 -
82.《丙午新年六十一岁,俗谓之元命,作诗自贶》 宋·范成大
岁复当生次,星临本命辰。
四人同丙午,初度再庚寅。
长狄名犹记,沙随会若新。
童心仍竹马,暮境忽蒲轮。 -
83.《自勉》 宋·陆游
学诗当学陶,学书当学颜;正复不能到,趣乡已可观。
养气要使完,处身要使端;勿谓在屋漏,人见汝肺肝。
节义实大闲,忠孝後代看。
汝虽老将死,更勉未死间。 -
84.《感遇二十五首》 宋·张耒
周王仗黄钺,自谓将天威。
孤竹两君子,采薇旁笑之。
岂徒惊世俗,趋死乃如归。
周衰楚蒙吏,快辩多文词。
高言毁二子,至与盗跖齐。
夷齐固齐圣,于道岂无知。
轻身立世教,争夺尚如斯。 -
85.《送喻介夫》 宋·文同
介夫陵阳奇男子,节义素为人所谈。
身长七尺气万丈,自谓流落谁能甘。
去将旧学中新格,坐取高第如手探。
明年西归有光耀,且请为我来山南。 -
86.《送潜同年调官归》 宋·洪咨夔
以君一年长,为我异姓兄。
衡从玄圃玉,出入武库兵。
急手搏苍兕,隽气鞭长鲸。
议论到千古,慷慨吐不平。 -
87.《教子吟》 宋·邵雍
为人能了自家身,千万人中有一人。
难用知如未知说,在乎行兴不行分。
该通始谓才中秀,杰出方名席上珍。
善恶一何相去远,也由资性出由勤。 -
88.《次韵奉答君俞》 宋·韩维
闾里幽居几案前,迹虽相异意同然。
禅书罢阅成端坐,讼牒希投得晏眠。
情累已知超永劫,身名那复计当年。
才疏政拙逢嘉岁,敢窃天功自谓贤。 -
89.《山居杂诗九十首》 宋·曹勋
仆以义制心,自谓颇忠赤。
保国不保身,用忠岂用力。
所以四将命,悉能全赵璧。
未当引年归,痛定思政刺。 -
90.《湖山遣兴》 宋·吴芾
我在小西湖,浩渺仍清旷。
大旱未尝枯,久雨亦不涨。
灌溉数千顷,无欠亦无长。
中有十里荷,花开密相傍。 -
91.《送二史三兄赴廷对》 宋·魏了翁
吾家令兄弟,异氏而同气。
雅知义利分,不作温饱计。
天子龙飞春,了翁对轩陛。
柄臣方擅朝,党论如鼎沸。 -
92.《寿同父兄七十二首》 宋·陈著
光风颜色雪髯鲜,已到人閒稀有年。
心好共称生下佛,身闲自谓饮中仙。
安贫真味齐眉馈,养善良方高枕眠。
更看镫宵儿迎妇,一家春与月团圆。 -
93.《张时斋书生也坐穷以星学资身赠其远行》 宋·陈著
书生例饥困,世路方逼仄。
胡为乎此中,兀兀朝以夕。
问之挽而答,初意岂今日。
几年镫火窗,谓可生羽翼。 -
94.《大醉后率尔(三首)〗》 明·袁凯
身是江南儒家子,十五学经二十史。
低回欲得圣贤心,浩荡更觅先儒旨。
当时自谓才可重,岂料中年人不用。
白头总得溪上田,手脚生疏不能种。
¤ -
95.《题水竹弟寿山觉庵》 宋·叶茵
照邻营墓牧之铭,一理融明古亦今。
政为后先同此觉,不将生死动其心。
天教棠棣分春色,地接松楸合画阴。
自谓老身强健在,时时来和寿藏吟。 -
96.《自杭来有四圣观佛所言》 宋·陈普
浮杭江海备间关,金甲煌煌亦厚颜。
一夕苍黄生病眼,百年丹碧照青湾。
但闻兀术声翻海,不谓罗延力拔山。
琐琐废兴何足道,伤身空在暗香间。 -
97.《炙背》 宋·释文珦
老身不能寒,心唯爱冬日。
炙背蓬门下,暖气浃肌骨。
自谓人间世,世乐居第一。
虽曰狐貉温,功莫与之匹。
山居人不到,独坐快扪虱。 -
98.《自纪》 宋·释文珦
生无机巧姿,所贵唯实践。
探玄发尽霜,穷胜足重研。
渡水识归源,看云悟舒卷。
宁教身不遭,颇谓首难俛。 -
99.《渊明像》 宋·宋无
环堵萧然瓢屡空,不详姓字一衰翁。
此身自谓主皇上,欲随间人尽卷中。 -
100.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。