-
121.《道过成蹊菴偶成旧风一篇》 宋·白玉蟾
笑把青藜出武夷,不辞千里记幽奇。
吐吞风月一壶酒,拈弄溪山万首诗。
道过星河骇双目,万灶清烟缠华屋。
老岩峭拔森翠屏,大江东去流苍玉。 -
122.《诚明吟》 宋·邵雍
孔子生知非假习,孟轲先觉亦须脩。
诚明本属吾事,自是今人好外求。 -
123.《胡明仲罗养蒙为悠然集追用前四叠之韵》 宋·刘子翚
筠州喜陪笑语新,銮坡自来清湖滨。
更招明月作三客,此外正复难其人。
瑶觞十飞才小醉,追逐牢愁出肝肺。
吾侪邂逅非作豪,常恐真欢来不继。 -
124.《曾季明经过相见闻寿冈先生挂冠之报且承动静》 宋·赵蕃
夫子文章何所如,高处直命骚为奴。
世人共诵词人赋,不道雕虫羞壮夫。
儿时闻公芗林社,既见则喜已白须。
公亦与我自言志,笑谓此客向来无。 -
125.《木兰花慢 十三年平阳秩满,清明日赋》 元·王恽
老西山倦客,喜今岁,是归年。
笑镜里衰容,吟边华发,薄宦流连。
功名事无有分,且旧鞭、休羡祖生先。
望里芙蓉大府,梦余禅榻茶烟。 -
126.《明师见和梅诗再用韵兼奉送还福唐》 宋·王铚
斲轮妙手声名歇,谁信出门犹合辙。
后来世外有高禅,凛凛兰摧并玉折。
久将生死付八还,不数图书号三绝。
诗来乃与梅争妍,獭髓补痕红未灭。 -
127.《太湖诗·入林屋洞》 唐·皮日休
斋心已三日,筋骨如烟轻。
腰下佩金兽,手中持火铃。
幽塘四百里,中有日月精。
连亘三十六,各各为玉京。 -
128.《陈情献中丞》 唐·喻坦之
孤拙竟何营,徒希折桂名。
始终谁肯荐,得失自难明。
贡乏雄文献,归无瘠土耕。
沧江长发梦,紫陌久惭行。 -
129.《送江端伯之隆兴》 宋·蔡沈
人生辛苦惟别离,况复心相知。
辛酸话别语不出,相看执手徒依依。
问君西游何归期,长途巉岩不可思。
春霜日暮山谷里,寒风凛凛吹人衣。 -
130.《和陶渊明饮酒诗》 宋·滕岑
是非俱幻影,妄别伪与真。
世界如空华,谩公浇与淳。
古人今何在,千载一梦新。
唐虞且空虚,岂复有隋秦。 -
131.《客自邵武来言王野使君平寇》 宋·戴复古
闻说贼来日,君能判死生。
扁舟载母去,倚剑到天明。
百姓各逃命,四旁无援兵。
王尊岂非勇,独自守孤城。 -
132.《自嘲》 宋·陆游
贪禄忘归秪自羞,一窗且复送悠悠。
镜明不为人藏老,酒薄难供客散愁。
正得虚名真画饼,元非大器愧函牛。
年来事业知君否?高束诗书学问囚。 -
133.《次韵杨明叔见饯十首》 宋·黄庭坚
松柏生涧壑,坐阅草木秋。
金石在波中,仰看万物流。
抗脏自抗脏,伊优自伊优。
但观百岁後,传者非公侯。 -
134.《定交诗二首效鲍明远体呈晁无咎》 宋·黄庭坚
建鼓求亡子,原非入耳歌。
除去绿绮尘,水深山峨峨。
满堂悦秦声,君独用此何。
平分感秋节,空阔湛金波。 -
135.《自感》 元·王冕
父母生我时,爱如掌上珠。
襁褓辟寒暑,乳哺随所须。
周岁会言语,大小相引呼。
摇头却梨栗,行行不须扶。 -
136.《送张洞推官赴永兴经略司》 宋·欧阳修
自古天下事,及时难必成。
为谋於未然,聪者或莫听。
患至而後图,智者有不能。
未远前日悔,可为来者铭。 -
137.《次韵子瞻和渊明饮酒二十首》 宋·苏辙
尺书千里至,辍食手自开。
将卜东南居,故乡非所怀。
勿言湖山美,永与平生乖。
鸿雁秋南来,及春思故栖。 -
138.《和明远喜雨作》 宋·邓肃
绛狗鸣空朱虎攫,神焦鬼烂不堪虐。
自嗟笔力无韩豪,不敢谗风干鼎镬。
闻说祥符物外臣,能将念力苏罢民。
挽出洞天肩未息,飞云驱雨已生春。 -
139.《与英上人游紫霄观戏述短歌》 宋·叶适
野水随路贡,东风得木鸣。
景物已和柔,川原倍敷荣。
藏桑高既条,细草亦丛生。
眷言云外士,及此尘中行。 -
140.《予自武昌携二猿归夜闻清啸偶成》 宋·岳珂
乐天听琵五,尝赋猿哀鸣。
物产无古今,均此浔阳城。
我居庐山趾,日夕游郊坰。
步足历幽谷,登山穷绝陉。