-
281.《答费宰》 宋·方岳
野人拙生事,瓶粟盖无几。
唯有松下风,领略时一至。
迩来风亦无,抱瓮岂得已。
赖有大夫公,入山唤龙起。 -
282.《独鹤》 宋·卫宗武
独鹤来有年,置彼三径曲。
挈至此靖庐,幽绝山林屋。
戛然发长唳,清亮振虚谷。
炳炳千岁丹,不受乌兔促。 -
283.《为云侣天游赋》 宋·卫宗武
汗漫可以期,列缺可以至。
岂不高且远,未足语超诣。
至人司重玄,妙境此融会。
无声亦无臭,万象於我备。 -
284.《用前人代二子用前韵来谢韵》 宋·陈著
苍苍本无为,乌兔争飞驰。
今日为何日,谁叩和与羲。
举目万感集,秋风黍离离。
人生能几何,梦境蛛营丝。 -
285.《再和》 宋·何梦桂
采芳遗所思,所思道幽绝。
濯发沐兰膏,卷然在发末。
鴃啼众芳萎,微物固先识。
我方行迈迈,我载歌昔昔。 -
286.《赵南康可斋築屋武康孟保园池乔木极有思致东》 宋·董嗣杲
东游英溪英,妙寄寒苦诗。
里社今有井,谁构亭覆之。
想彼异代贤,孤标夺葳蕤。
可斋出帝胄,结庐探幽奇。 -
287.《题韦同年聚远阁》 宋·王炎
尘蒙万家市,中有壶公天。
翚飞倚空翠,吞纳无中边。
江远益渊回,山远益清妍。
云霞之敛散,竹树之芊绵。 -
288.《*心香 继重阳韵》 元·马钰
此个扶风。
幼习儒风。
遇风仙、传得清风。
风狂便做。 -
289.《沁园春·太一先天》 元·侯善渊
太一先天,昊境虚皇,无上至尊。
镇玉霄宫殿,群仙聚会,香云罗列,光射殷红。
玉兽金麟,白鹤引驾,宝盖琼花散满空。
仙娥奏,放真妃窈窕,歌舞仪容。 -
290.《赋得泰伯庙送倪元镇》 明·袁凯
剪商肇基迹,传季思逮圣。
兄弟逃荆蛮,让德一何盛。
千家聿来从,勾吴始开境。
遥遥至裔孙,欲大心逾骋。 -
291.《自勉》 宋·释智圆
达人贵无念,市朝亦山林。
曲士居山林,难息市朝心。
坐驰一室中,纷然万境侵。
纽兰羡珮玉,坐石思黄金。 -
292.《念衰二首》 宋·宋庠
衰容览青铜,寒光了无隐。
照我颠上毛,星星罕余鬒。
持此将奈何,岁月屡遒尽。
少壮罕闻道,下士乃为哂。 -
293.《向伯恭芗林诗》 宋·王铚
楚人喻芗草,可佩复可食。
灵均楚同姓,放逐去其国。
皎皎忠良心,惕惕惧谗贼。
扁舟下沧浪,魂迷招不得。 -
294.《入峡诗》 宋·张嵲
微王大峡何峥嵘,叠嶂层峦碍飞鸟。
石壁排空何可凿,拽云蒸雾无昏晓。
凝思天地始胚胎,清川一道何从来。
联峰既非巨灵擘,绝岸不闻神禹开。 -
295.《题石井》 宋·张嵲
精蓝负东岑,奇石护山麓。
嵁岩如车轮,一镜方黛蓄。
沉沉不动容,澹{左氵右颓}立山木。
日射翠气浮,游鳞翻寸玉。 -
296.《七月初四日小雨后游步水边》 宋·张嵲
雨止林叶净,游步喜川平。
停午众阴寂,山高一蝉鸣。
境静道心熟,世疏尘虑轻。
凉飚飒已至,自适羲皇情。 -
297.《同张季子游琅邪》 宋·章甫
枯藤久靠壁,双脚殊蜷跼。
日长无往还,午醉睡初熟。
谁与来剥啄,一马挟两仆。
翩翩张公子,得得访茅屋。 -
298.《出山追术所见》 宋·张镃
我家正对风烟住,饱看阴晴变朝暮。
清秋非但入诗脾,挽向溪山深处去。
溪山深处是湖州,水合云凝不断头。
晒稻坡前移拄杖,罩鱼滩际泊扁舟。 -
299.《赠芮医》 宋·刘宰
乳母夜深纫故衣,针堕儿侧姥不知。
儿肤受针口啼哭,展转无眠计入肉。
明日啼声甚夜来,问儿疾苦谁能猜。
拊摩忽到伤针处,儿啼欲绝姥方悟。 -
300.《哭艺堂汤先生》 宋·刘黻
天地之性人为贵,四骸仁义一只具。
先生领之皇降初,繇稚及耆全故步。
深居独观昭旷原,学不师传能自悟。
真贫不挠万境融,实行已熟群□□。