-
301.《胡廷晖画》 明·张羽
画师我识吴兴胡,身长八尺苍髯须。
目光至老炯不枯,藻绘万象穷锱铢。
大儿十岁能操觚,小儿五岁能含朱。
得钱但供酒家需,时复纵博为欢娱。 -
302.《秋夜对月》 宋·孔武仲
月行青天入重云,金波泄泄穿鱼鳞。
须臾云收境亦静,虚空表裹无织尘。
寒光正与人相射,碧琉璃中低玉盆。
微风更入北窗竹,余声飒洒清心魂。 -
303.《师安抚生日》 宋·晁公溯
鼻祖始谋远,承家积庆长。
青霜元不坠,玉树久逾芳。
气验三嵎秀,祥占五世昌。
向来蜀父老,久忆汉文章。 -
304.《闻李士举宿马鞍山》 宋·晁公溯
入境封人报,飞书侍史迁。
初闻虎节使,已至马鞍山。
霁野风烟丽,端居日月閒。
此行吾所羡,脱屣簿书间。 -
305.《劝学》 宋·陈普
七闽四海东南曲,自有天地惟篁竹。
无诸曾拥汉入秦,归来依旧蛮夷俗。
未央长乐不诗书,何怪天涯构板屋。
人民稀少禽兽多,云盘雾结成烜燠。 -
306.《留回岭汪明府宅》 宋·方回
仇池非仙境,商岭在人世。
讵必深且僻,而后兵可避。
大物有转移,戈甲满天地。
城郭非云远,马迹竟不至。 -
307.《为张都目益题爪哇王后将相图》 宋·方回
闍婆之国古来有,其人裸体蓬厥首。
后来改号作爪哇,君僭称王妻僭后。
跣足露乳布缠腰,往往自妍不知丑。
千岛万岛南海南,谓远无虞险可守。 -
308.《戊子生日》 宋·方回
去年苦雨客西湖,汤饼经营至午无。
穷老复能逢顺境,归林聊得保残躯。
亲情饮食烦相问,朋友歌诗似稍腴。
永感情怀更衰病,可怜儿辈事庖厨。 -
309.《再用雨不忆韵答仁近》 宋·方回
良苗所至已沈没,寄语云师盍少休。
暮境岂堪逢岁恶,腐儒可但为身忧。
败墙蛇出频穿户,湿柱蜗升欲上楼。
拟问邻酤破岑寂,督邮闻说酢如榴。 -
310.《再和二首》 宋·郭印
鱼跳须过龙门,虎骤不从兔径。
上士闻道勤行,岂以难能为病。
固守满堂之珍,肯使如瓶之罄。
对境一念不萌,应缘六根皆净。 -
311.《谢曾帅养生诀》 宋·郭印
人生不盈仞,中有天地机。
哀哉蠢蠢群,沉湎无所知。
六根乱尘境,一念落邪思。
遂令至真宅,栋宇日颓隳。 -
312.《按部留小诗命男明复同赋》 宋·郭印
地涉云安境,山居燕子龛。
帘垂看急溜,盖偃得修楠。
牢落前贤迹,光明古佛庵。
幽禽知客至,一一解玄谈。 -
313.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
314.《舟中追和逊卿早春即事十首》 宋·陆文圭
客至从客奉笑谈,晚知庶境味尤甘。
曲江进士题名遍,安用山人起水南。 -
315.《幽处》 宋·释文珦
幽处绝烦喧,白云常在门。
高歌动涧壑,空境外乾坤。
洗眼菖蒲水,轻身枸杞根。
閒中存至乐,难与俗人言。 -
316.《航海之宾陀防真歇师兄》 宋·释正觉
至人亲见古观音,化迹今居海上岑。
烟机外分青嶂骨,水天中见白云心。
潮痕拥岸棱棱雪,月魄浮波烂烂金。
根境一如能所断,圆通游践法门深。 -
317.《缘识》 宋·宋太宗
玄门至道故无涯,自是人心所见邪。
知识未能通大药,岂将容易擬荣家。
千年圣境何虚谬,百劫曾修水用遮。
龙虎欲成堪炼鼎,勿为利路乱交加。 -
318.《缘识》 宋·宋太宗
天地为炉我自知,人无远虑必生疑。
功夫未至劳悬想,境外声闻不改移。
机巧岂逢容易得,是非终究欲何之。
思量大海深渊理,光阴虚度影参差。 -
319.《缘识》 宋·宋太宗
天上与人间,贤愚不暂闲。
精修归至理,道大隐玄关。
圣境皆奇绝,凡情岂易攀。
群仙宽坦荡,却老尽童颜。 -
320.《逍遥咏》 宋·宋太宗
天上与人间,贤愚不暂闲。
精修归至理,道大隐玄关。
圣境皆奇绝,凡情岂易攀。
群仙宽坦荡,却老尽童颜。