-
181.《太极诗上范天碧侍郎》 宋·陈普
涵涵六合八肱裹,类聚化生何可纪。
固然两人阴与阳,大要一个不得已。
所从无声亦无臭,所出如彼复如此。
成象效法森目前,大自三才小一虮。 -
182.《寄题吴子似所居二首·经德堂》 宋·陈文蔚
上帝降斯民,厥安存秉彝。
古昔世教明,大道行坦夷。
裘葛顺冬夏,饮食弃渴饥。
非有慕于外,夫妇皆与知。 -
183.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
184.《残春感事十首》 宋·方回
春雨溪桥断,才晴又浅流。
端能操古节,何至堕穷愁。
冯衍尝为郡,田丰不愿侯。
吾儿犹未解,余子复奚尤。 -
185.《题柯德阳埽尘斋》 宋·方回
尧舜上圣姿,犹以学为事。
矧伊匪生知,不学知不致。
可学而不学,是谓自暴弃。
俯首就佔毕,又患学不至。 -
186.《题云泉题咏》 宋·方回
天一生水,坎卦象旃。
二阴一阳,坤之中渊。
天而非此,必为旱年。
泽自空降,其云油然。 -
187.《次韵德基效欧阳体作雪诗禁体物之字兼送表臣》 宋·李处权
朝来冻坐如缩龟,不闻打窗那得知。
江南地暖亦有此,惊心远自龙沙吹。
六一居士最能赋,东坡先生追撚髭。
腐儒得句亦起舞,砚寒沃笔浮轻澌。 -
188.《观潮行》 宋·释宝昙
八月十八钱塘时,潮头搅海雷怒飞。
更遭风日薄於纸,海山数点青依依。
烂银斜侵云鬓脚,生绡直下鲛人机。
玉龙宛转一千丈,卧噀残雪吹人衣。 -
189.《裴相国赞》 宋·释惟一
咄这措大,极是叵耐。
操我戈矛,入我疆界。
扑灭圆觉大光明藏,沥乾圭无边义海。
所至皆望风退衂,末后遭蘖山和贜捉败。
纳款投降,原为弟子,奉事无懈。 -
190.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
191.《洞庭题咏十一首·广福上真宫》 宋·王阮
水色碧沧茫,山势青周遭。
壮哉杳渺峰,据此第一高。
萧梁古道场,岁月湮蓬蒿。
有来天师孙,远与朱叶曹。 -
192.《鹊巢》 宋·王洋
今年结巢不近地,门户人言解知岁。
了知积累功力劳,投伴鸤鸠无此智。
闾里争如恶少年,不持弹射操空拳。
挥巢取子尽居室,旁观禁止无由缘。 -
193.《题陈氏净香亭》 宋·袁说友
人生乐事难,清节视险夷。
遇坎而履坦,讵以得丧亏。
我观万物间,独此琅玕宜。
颀然挺冰操,得之风雨时。