-
161.《长城》 唐·朱庆馀
秦帝防胡虏,关心倍可嗟。
一人如有德,四海尽为家。
往事乾坤在,荒基草木遮。
至今徒者骨,犹自哭风沙。 -
162.《感怀诗一首(时沧州用兵)》 唐·杜牧
高文会隋季,提剑徇天意。
扶持万代人,步骤三皇地。
圣云继之神,神仍用文治。
德泽酌生灵,沉酣薰骨髓。 -
163.《池州送孟迟先辈》 唐·杜牧
昔子来陵阳,时当苦炎热。
我虽在金台,头角长垂折。
奉披尘意惊,立语平生豁。
寺楼最鶱轩,坐送飞鸟没。 -
164.《感怀诗一首(时沧州用兵)》 唐·杜牧
高文会隋季,提剑徇天意。
扶持万代人,步骤三皇地。
圣云继之神,神仍用文治。
德泽酌生灵,沉酣薰骨髓。 -
165.《池州送孟迟先辈》 唐·杜牧
昔子来陵阳,时当苦炎热。
我虽在金台,头角长垂折。
奉披尘意惊,立语平生豁。
寺楼最鶱轩,坐送飞鸟没。 -
166.《别尹炼师》 唐·李群玉
吾家五千言,至道悬日月。
若非函谷令,谁注流沙说。
多君飞升志,机悟独超拔。
学道玉笥山,烧丹白云穴。 -
167.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
168.《下第寄知己》 唐·曹邺
长安孟春至,枯树花亦发。
忧人此时心,冷若松上雪。
自知才不堪,岂敢频泣血。
所痛无罪者,明时屡遭刖。 -
169.《文宗陵》 唐·曹邺
千年尧舜心,心成身已殁。
始随苍梧云,不返苍龙阙。
宫女衣不香,黄金赐白发。
留此奉天下,所以无征伐。
至今汨罗水,不葬大夫骨。 -
170.《经安容先生旧居》 唐·邵谒
羽化留遗踪,千载踪难没。
一泉岩下水,几度换明月。
松老不改柯,龙久皆变骨。
云雨有归时,鸡犬无还日。
至今青山中,寂寞桃花发。 -
171.《览张骞传》 唐·邵谒
采药不得根,寻河不得源。
此时虚白首,徒感武皇恩。
桑田未闻改,日月曾几昏。
仙骨若求得,垄头无新坟。
不见杜陵草,至今空自繁。 -
172.《哭栖白供奉》 唐·林宽
侍辇才难得,三朝有上人。
琢诗方到骨,至死不离贫。
风帐孤萤入,霜阶积叶频。
夕阳门半掩,过此亦无因。 -
173.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
174.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
175.《太湖诗·入林屋洞》 唐·皮日休
斋心已三日,筋骨如烟轻。
腰下佩金兽,手中持火铃。
幽塘四百里,中有日月精。
连亘三十六,各各为玉京。 -
176.《奉和鲁望樵人十咏·樵叟》 唐·皮日休
不曾照青镜,岂解伤华发。
至老未息肩,至今无病骨。
家风是林岭,世禄为薇蕨。
所以两大夫,天年自为伐。 -
177.《杂讽九首》 唐·陆龟蒙
红蚕缘枯桑,青茧大如瓮。
人争捩其臂,羿矢亦不中。
微微待贤禄,一一希入梦。
纵操上古言,口噤难即贡。 -
178.《记事》 唐·陆龟蒙
本作渔钓徒,心将遂疏放。
苦为饥寒累,未得恣闲畅。
去年十二月,身住霅溪上。
病里贺丰登,鸡豚聊馈饷。 -
179.《吊造微上人》 唐·张乔
至人随化往,遗路自堪伤。
白塔收真骨,青山闭影堂。
钟残含细韵,烟灭有馀香。
松上斋乌在,迟迟立夕阳。 -
180.《吊造微上人》 唐·张乔
至人随化往,遗路自堪伤。
白塔收真骨,青山闭影堂。
钟残含细韵,烟灭有馀香。
松上斋乌在,迟迟立夕阳。