-
1.《鼓笛慢》 宋·吕渭老
拍肩笑别洪崖,共看紫海还清浅。
蓬壶旧约,人间舒笑,桃红千遍。
去岁争春,今年逼腊,满空飘霰。
渐横枝照水,清绿弄日,都点缀、江南岸。 -
2.《满江红》 宋·吕胜己
往事千端,都笑道、衰翁宦拙。
今会得、人情物态,尽皆休说。
广厦尽堪舒笑傲,层楼又见凌空阔。
试闲思、画戟比衡门,谁优劣。 -
3.《清平乐·菲菲香雪》 元·姚燧
菲菲香雪。
更照溶溶月。
管被司花嫌太洁。
故遗啼鹃溅血。
方舒笑脸迎丹。
两声深院珊珊。
有底春愁未诉,向人红泪阑干。 -
4.《夏暑》 宋·吴倧
旧闻有西山,松风六月寒。
明当整襟屦,舒笑青云端。
招手尘外人,瀹泉采芳荪。 -
5.《文禅人临衰北堂》 宋·释智愚
卷衣东去泪沾巾,兰谷见香二月春。
天地豁空舒笑眼,不知谁是报亲人。 -
6.《舒员外游香山寺数日不归兼辱尺书大夸胜事…长句以赠之》 唐·白居易
香山石楼倚天开,翠屏壁立波环回。
黄菊繁时好客到,碧云合处佳人来。
酡颜一笑夭桃绽,清吟数声寒玉哀。 -
7.《秋日与张宾客舒著作同游龙门醉中狂歌凡二百三十八字》 唐·白居易
秋天高高秋光清,秋风袅袅秋虫鸣。
嵩峰馀霞锦绮卷,伊水细浪鳞甲生。
洛阳闲客知无数,少出游山多在城。 -
8.《石苍舒醉墨堂》 宋·苏轼
人生识字忧患始,姓名粗记可以休。
何用草书夸神速,开卷惝恍令人愁。
我尝好之每自笑,君有此病何年瘳。
自言其中有至乐,适意无异逍遥游。 -
9.《次韵舒尧文祈雪雾猪泉》 宋·苏轼
长笑蛇医一寸腹,衔冰吐雹何时足。
苍鹅无罪亦可怜,斩颈横盘不敢哭。
岂知泉下有猪龙,卧枕雷车踏阴轴。
前年太守为旱请,雨点随人如撒菽。 -
10.《雨中过舒教授》 宋·苏轼
疏疏帘外竹,浏浏竹间雨。
窗扉静无尘,几砚寒生雾。
美人乐幽独,有得缘无慕。
坐依蒲褐禅,起听风瓯语。