-
1.《水龙吟·淮河舟中夜闻宫人琴声》 宋·汪元量
鼓鞞惊破霓裳,海棠亭北多风雨。
歌阑酒罢,玉啼金泣,此行良苦。
驼背模糊,马头匼匝,朝朝暮暮。
自都门燕别,龙艘锦缆,空载得,春归去。 -
2.《夜卧舟中闻有唱山歌者倚其声作二首》 宋·王道父
生来不识大门边,一片丹心石样坚。
闻道阿郎难得妇,无媒争得到郎前。 -
3.《夜卧舟中闻有唱山歌者倚其声作二首》 宋·王道父
种田不收一年事,取妇不着一生贫。
风吹白日漫山去,老却郎时懊杀人。 -
4.《夏夜舟中闻水鸟声甚哀若曰姑恶感而作诗》 宋·陆游
女生藏深闺,未省窥墙藩。
上车移所天,父母为它门。
妾身虽甚愚,亦知君姑尊。
下床头鸡鸣,梳髻著襦裙。 -
5.《自音声岩泛小舟下高溪》 宋·杨万里
晚日黄犹暖,寒江白更清。
远山冲岸出,钓艇背人行。
舟稳何妨小,波恬尔许平。
大鱼不相报,拨剌得吾惊。 -
6.《舟中夜听汴河水声》 宋·梅尧臣
夏雨涨黄流,夜鸣邻船柁。
乘危冒险人,不识西山饿。