-
1.《暗香 吴中顾氏旧时月色亭,陆壹天倡始用白》 元·邵亨贞
水边寒色。
又怎禁傍晚,一声长笛。
废苑日斜,玉蕊疏疏未*摘。
回首江南旧梦,何处觅、黄昏诗笔。 -
2.《有感》 宋·陆游
云崦重重不易寻,庖厨性命走山林。
但令有月同幽梦,更用何人识苦心。
流辈渐稀知死近,鬓毛无色觉愁侵。
平生自许忘情者,颇怪灯前感慨深。 -
3.《复愁十二首》 唐·杜甫
人烟生处僻,虎迹过新蹄。
野鹘翻窥草,村船逆上溪。
钓艇收缗尽,昏鸦接翅归。
月生初学扇,云细不成衣。 -
4.《复愁十二首》 唐·杜甫
人烟生处僻,虎迹过新蹄。
野鹘翻窥草,村船逆上溪。
钓艇收缗尽,昏鸦接翅归。
月生初学扇,云细不成衣。 -
5.《八月二十日天晓》 宋·方回
清晓潮初过,西风猎弊裘。
肯为贫士地,偏觉老人愁。
蟋蟀声弥急,梧桐色渐愁。
残星余几点,吾独倚吾楼。 -
6.《女色无定美赠卿材》 宋·李覯
女色无定美,宠至美则多。
士才无定称,用显称已过。
长字小家子,粲粲秋池荷。
性慧不觉耻,母怜不加诃。 -
7.《寒云轻重色》 唐·张仲素
佳期当可许,托思望云端。
鳞影朝犹落,繁阴暮自寒。
因风方袅袅,间石已漫漫。
隐映看鸿度,霏微觉树攒。
凝空多似黛,引素乍如纨。
每向愁中览,含毫欲状难。 -
8.《闻砧(一作寄边衣)》 唐·裴说
深闺乍冷鉴开箧,玉箸微微湿红颊。
一阵霜风杀柳条,浓烟半夜成黄叶。
垂垂白练明如雪,独下闲阶转凄切。 -
9.《闻砧(一作寄边衣)》 唐·裴说
深闺乍冷鉴开箧,玉箸微微湿红颊。
一阵霜风杀柳条,浓烟半夜成黄叶。
垂垂白练明如雪,独下闲阶转凄切。 -
10.《满江红(姝丽)》 宋·秦观
越艳风流,占天上、人间第一。
须信道、绝尘标致,倾城颜色。
翠绾垂螺双髻小,柳柔花媚娇无力。
笑从来、到处只闻名,今相识。