-
1.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
2.《题并笛图》 元·杨维桢
北溟苍蟠赤有只,何年飞入昭阳里。
王母抱其首,至尊抚其尾,爱之不啻如己子。
时复娇嘶作宫徵,宁王窃弄至尊喜。
一朝踊跃不可收,化作万丈长黄虬。 -
3.《童戏图》 明·倪谦
曲阑护春小园内,芳草芊绵织新翠。
屏山牡丹开暖风,吹堕轻红粉香碎。
谁家儿女蜀锦裆,柔发初剃靛色光。
两两三三戏晴昼,欢呼竞出花台傍。 -
4.《柳梢青·春感》 宋·刘辰翁
铁马蒙毡,银花洒泪,春入愁城。
笛里番腔,街头戏鼓,不是歌声。
那堪独坐青灯。
想故国、高台月明。
辇下风光,山中岁月,海上心情。 -
5.《说诗八首》 清·宋湘
三百诗人岂有诗,都成绝唱沁心脾。
今人不讲源头水,只问支流派是谁。
涂脂传粉画长眉,按拍循腔疾复迟。
学过邯郸多少步,可怜挨户卖歌儿。 -
6.《少稷家观雪赋江字三十韵》 宋·韩元吉
雪暮来无际,长吟坐北窗。
未嫌光夺月,先恐势填江。
云色生冰柱,风声倒石矼。
疏帘才的皪,破屋渐铮鏦。 -
7.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
8.《再用韵酬朱行甫》 宋·方岳
梦中翠凤飞来双,驾言后土逊名邦。
手持玉简判红紫,敛袂欲以诗城降。
粹容喜动日月角,揖我入对玲珑窗。
为言琼花返蓬阆,下界久矣无根椿。 -
9.《和方孚若瀑上种梅五首》 宋·刘克庄
天赐梅花为受用,缤纷玉雪被层矼。
素芳林下超群匹,繁蕊枝头巧叠双。
陇月照时霜剪剪,涧风吹处水淙淙。
主人笔力回元化,催发何须杖鼓腔。 -
10.《竹素山房小饮南徐唐正方善歌吴伶以长箫和之》 宋·仇远
少时闻箫白玉台,一曲未终丹凤来。
金濑空明秋水浅,妙音久不闻蓬莱。
吴下老伶燕中回,能以北腔歌落梅。
红尘筝笛耳一洗,便觉箜篌愤抑琵琶哀。