-
1.《赏梅分韵得殊字》 宋·丘葵
梅是花中先觉者,天才迥与众芳殊。
朔风如铁为寒骨,暖日投金作细须。
吐出奇芬春意思,描成疏影月工夫。
玉容清润丰腴甚,无限诗人错道癯。 -
2.《酬乡友惠诗》 宋·卫宗武
乃翁不遐遗,招邀至宅里。
芳馨秩俎豆,声歌列纨绮。
寿色窦庭椿,天芬郄枝桂。
皤皤七十叟,义方严教子。 -
3.《牡丹四首》 唐·薛能
异色禀陶甄,常疑主者偏。
众芳殊不类,一笑独奢妍。
颗折羞含懒,丛虚隐陷圆。
亚心堆胜被,美色艳于莲。 -
4.《醉蓬莱(书院延桂有集,不及与)》 宋·李曾伯
自鹫峰曾见,金粟如来,犹有英烈。
碧玉琅玕,点缀碎琼屑。
不御纷华,独餐沆瀣,比众芳殊别。
好向凉宵,无风无雨,宜露宜月。 -
5.《九日》 明·汪广洋
长剑客千里,一杯歌七哀。
晚节忽已至,秋芳殊未开。
平沙谁戏马,落日自登台。
西北天垂远,沧江闻雁来。 -
6.《阏逢敦{妆女换羊}二月十一日与一二僚友游叔》 宋·司马光
下马久徘徊,林芳殊未开。
人同真有意,须待主翁来。 -
7.《郡斋有紫薇双本自朱明接于徂暑其花芳馥…因诗纪述》 唐·杨於陵
晏朝受明命,继夏走天衢。
逮兹三伏候,息驾万里途。
省躬既跼蹐,结思多烦纡。
簿领幸无事,宴休谁与娱。 -
8.《郡斋有紫薇双本自朱明接于徂暑其花芳馥…因诗纪述》 唐·杨於陵
晏朝受明命,继夏走天衢。
逮兹三伏候,息驾万里途。
省躬既跼蹐,结思多烦纡。
簿领幸无事,宴休谁与娱。 -
9.《书幽芳亭》 宋·黄庭坚
士之才德盖一国,则曰国士;女之色盖一国,则曰国色;兰之香盖一国,则曰国香。
自古人知贵兰,不待楚之逐臣而后贵之也。
兰盖甚似乎君子,生于深山丛薄之中,不为无人而不芳;雪霜凌厉而见杀,来岁不改其性也,是所谓“遯世无闷,不见是而无闷”者也。
兰虽含香体洁,平居萧艾不殊,清风过之,其香霭然,在室满室,在堂满堂,是所谓含章以时发者也,然兰蕙之才德不同,世罕能别之。 -
10.《满庭芳(寿富枢密)》 宋·张元干
韩国殊勋,洛都西内,名园甲第相连。
当年绿鬓,独占地行仙。
文彩风流瑞世,延朱履、丝竹喧阗。
人皆仰,一门相业,心许子孙贤。 -
11.《满庭芳》 宋·黄公度
其一曰,清樾才十亩,炎陬别一天。
华堂依怪石,老木插飞烟。
长夏绝无暑,乘风几欲仙。
心闲境自胜,底处觅林泉。 -
12.《满庭芳》 宋·周必大
之语,戏往一阕以解嘲
天壤茫茫,人心殊观,未免因欠思余。
太山邱垤,同载一方舆。
那更长沙下湿,祝融峰、才比吾庐。 -
13.《书幽芳亭记》 宋·黄庭坚
士之才德盖一国,则曰国士;女之色盖一国,则曰国色;兰之香盖一国,则曰国香。
自古人知贵兰,不待楚之逐臣而后贵之也。
兰甚似乎君子,生于深山薄丛之中,不为无人而不芳;雪霜凌厉而见杀,来岁不改其性也。
是所谓“遁世无闷,不见是而无闷”者也。 -
14.《满庭芳·天壤茫茫》 宋·周必大
天壤茫茫,人心殊观,未免因欠思馀。
太山邱垤,同载一方舆。
那更长沙下湿,祝融峰、才比吾庐。
秋风冷,攀缘汗浃,应叹苦区区。 -
15.《题营丘山房太岳流芳裔,何年徙赣州·》 明·危素
殊勋思尚父,作室表营丘。
故国兵戈后,空山草木秋。
穆陵关北路,风雪近曾游。 -
16.《春半雨寒,牡丹殊无消息》 宋·杨万里
今岁芳菲尽未忙,去年二月牡丹香。
寒暄不定春光晚,荣落俱迟花命长。
缯一雨朝晴炫野,又三四阵雨鸣廊。
綎红魏紫拳如蕨,而况姚家进御黄。 -
17.《满庭芳·昴宿储祥》 宋·无名氏
昴宿储祥,奎星荐瑞,元来天产英姿。
都缘鼻祖,织女与支机。
自是流芳垂庆,仙风道骨果清奇。
称觞旦,任从伏暑,三荚看蓂飞。 -
18.《听教坊旧妓郭芳卿弟子陈氏歌(时至正己亥岁》 明·高启
文皇在御升平日,上苑宸游驾频出。
仗中乐部五千人,能唱新声谁第一?燕国佳人号顺时,姿
容歌舞总能奇。
中官奉旨时宣唤,立马门前催画眉。 -
19.《重阳登翠围亭亭废十年竹柏蓊然殊蔽远眼命寺》 宋·冯时行
林樾失洗沐,丛灌老偃蹇。
坐令轩豁地,雍穆成奥閫。
千年李峨眉,孤调绝攀眉,孤调绝攀挽。 -
20.《玉溪梅株柯殊绝宣和间用事者尝图以进竟不报》 宋·虞俦
玉溪得得探芳期,孤负诗人尽醉归。
消息向来空驿使,画图老去惜明妃。
香魂月堕惊春梦,翠袖天寒怯暮晖。
蜂蝶卑凡浑省识,良迷桃李趁狂飞。