-
1.《临江仙·莫笑吾家苍壁小》 宋·辛弃疾
莫笑吾家苍壁小,棱层势欲摩空。
相知惟有主人翁。
有心雄泰华,无意巧玲珑。
天作高山谁得料,解嘲试倩扬雄。
君看当日仲尼穷。
从人贤子贡,自欲学周公。 -
2.《千年调(开山径得石壁,因名曰苍壁,出望外,意天之所赐邪,喜而赋之)》 宋·辛弃疾
左手把青霓,右手挟明月。
吾使丰隆前导,叫开阊阖。
周游上下,径入寥天一。
览县平声圃,万斛泉,千丈石。 -
3.《和韩子苍游赤壁》 宋·何颉之
儿时宗伯寄吾州,讽诵高文至白头。
二赋人间真吐凤,五年溪上不惊鸥。
蟹尝见水人犹怒,鹘有危巢孰敢留。
珍重使君寻故迹,西风怅望古城楼。 -
4.《自马当而上至壶口三钟石苍崖壁立下瞰层渊湍》 宋·杨冠卿
千崖削苍壁,万仞临深渊。
老翁立其傍,习惯若自然。
笑歌惊波澜,步武生云烟。
我欲从之游,结茅山之巅。
举瓢酌天浆,醉拍洪崖肩。
明月夜横玉,共看凌波仙。 -
5.《书苍寒堂壁二首》 宋·张镃
隔竹红梅酷似桃,政宜修涧绿周遭。
武陵风景何时别,不绝人来意更高。 -
6.《书苍寒堂壁二首》 宋·张镃
一灯清坐欲三更,月到疎棂胧忪明。
除了当栏松上鹊,无人听得读书声。