-
81.《引极三首·思元极》 唐·元结
天旷莽兮杳泱茫,气浩浩兮色苍苍。
上何有兮人不测,积清寥兮成元极。
彼元极兮灵且异,思一见兮藐难致。 -
82.《引极三首·思元极》 唐·元结
天旷莽兮杳泱茫,气浩浩兮色苍苍。
上何有兮人不测,积清寥兮成元极。
彼元极兮灵且异,思一见兮藐难致。 -
83.《送齐明府赴东阳》 唐·韩翃
绿丝帆繂桂为樯,过尽淮山楚水长。
万里移家背春谷,一官行府向东阳。
风流好爱杯中物,豪荡仍欺陌上郎。
别后心期如在眼,猿声烟色树苍苍。 -
84.《使往寿州淮路寄刘长卿(一作判官)》 唐·皇甫冉
榛草荒凉村落空,驱驰卒岁亦何功。
蒹葭曙色苍苍远,蟋蟀秋声处处同。
乡路遥知淮浦外,故人多在楚云东。
日夕烟霜那可道,寿阳西去水无穷。 -
85.《使往寿州淮路寄刘长卿(一作判官)》 唐·皇甫冉
榛草荒凉村落空,驱驰卒岁亦何功。
蒹葭曙色苍苍远,蟋蟀秋声处处同。
乡路遥知淮浦外,故人多在楚云东。
日夕烟霜那可道,寿阳西去水无穷。 -
86.《晚夏即事临南居》 唐·耿湋
何须学从宦,其奈本无机。
蕙草芳菲歇,青山早晚归。
广庭馀落照,高枕对闲扉。
树色迎秋老,蝉声过雨稀。
艰难逢事异,去就与时违。
遥忆衡门外,苍苍三径微。 -
87.《奉酬西川武相公晨兴赠友见示之作》 唐·窦群
碧树分晓色,宿雨弄清光。
犹闻子规啼,独念一声长。
眷眷轸芳思,依依寄远方。
情同如兰臭,惠比返魂香。 -
88.《京口怀古》 唐·戴叔伦
大江横万里,古渡渺千秋。
浩浩波声险,苍苍天色愁。
三方归汉鼎,一水限吴州。
霸国今何在,清泉长自流。 -
89.《送郑佶归洛阳》 唐·司空曙
苍苍楚色水云间,一醉春风送尔还。
何处乡心最堪羡,汝南初见洛阳山。 -
90.《哭韩淮端公兼上崔中丞》 唐·刘商
坚贞与和璧,利用归干将。
金玉徒自宝,高贤无比方。
挺生岩松姿,孤直凌雪霜。
亭亭结清阴,不竞桃李芳。 -
91.《白露为霜》 唐·徐敞
早寒青女至,零露结为霜。
入夜飞清景,凌晨积素光。
驷星初晰晰,葭菼复苍苍。
色冒沙滩白,威加木叶黄。
鲜辉袭纨扇,杀气掩干将。
葛屦那堪履,徒令君子伤。 -
92.《桃源图》 唐·韩愈
神仙有无何渺茫,桃源之说诚荒唐。
流水盘回山百转,生绡数幅垂中堂。
武陵太守好事者,题封远寄南宫下。 -
93.《畬田行》 唐·刘禹锡
何处好畬田,团团缦山腹。
钻龟得雨卦,上山烧卧木。
惊麏走且顾,群雉声咿喔。
红焰远成霞,轻煤飞入郭。 -
94.《杏殇(杏殇,花乳也,霜翦而落,因悲昔婴,故作是诗)》 唐·孟郊
冻手莫弄珠,弄珠珠易飞。
惊霜莫翦春,翦春无光辉。
零落小花乳,斓斑昔婴衣。
拾之不盈把,日暮空悲归。 -
95.《春月》 唐·元稹
春月虽至明,终有霭霭光。
不似秋冬色,逼人寒带霜。
纤粉澹虚壁,轻烟笼半床。
分晖间林影,馀照上虹梁。 -
96.《秋暮西归途中书情》 唐·白居易
耿耿旅灯下,愁多常少眠。
思乡贵早发,发在鸡鸣前。
九月草木落,平芜连远山。
秋阴和曙色,万木苍苍然。 -
97.《竹窗》 唐·白居易
常爱辋川寺,竹窗东北廊。
一别十馀载,见竹未曾忘。
今春二月初,卜居在新昌。
未暇作厩库,且先营一堂。 -
98.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
99.《岁晚旅望》 唐·白居易
朝来暮去星霜换,阴惨阳舒气序牵。
万物秋霜能坏色,四时冬日最凋年。
烟波半露新沙地,鸟雀群飞欲雪天。
向晚苍苍南北望,穷阴旅思两无边。 -
100.《行简初授拾遗,同早朝入阁,因示十二韵》 唐·白居易
夜色尚苍苍,槐阴夹路长。
听钟出长乐,传鼓到新昌。
宿雨沙堤润,秋风桦烛香。
马骄欺地软,人健得天凉。