-
1.《古谓不如意事十常八九虽出于好功名者之言闲》 宋·陆游
归志初谐老遽催,良辰常与病俱来。
酒虽已熟恨无菊,雪苦不成空见梅。
朋旧乖离心每折,山川悠邈首频回。
人生败意无穷达,莫厌相逢笑口开。 -
2.《遣兴》 明·朱右
幽径何逼侧,蔓草没行路。
此生苦不辰,出门畏多露。
迟回蒙山居,仿像商颜步。
藉藉春花萎,冉冉芳年度。
寄语素心人,朱颜恐非故。 -
3.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
4.《豫章行苦相篇》 魏晋·傅玄
苦相身为女,卑陋难再陈。
男儿当门户,堕地自生神。
雄心志四海,万里望风尘。
女育无欣爱,不为家所珍。 -
5.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
6.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
7.《责{上广下来}》 宋·刘学箕
我生不辰八岁孤,伯父薨逝叔父无。
长才十五立志苦,不敢怠惰知读书。
汝生父子不识面,母慈育字如捧珠。
那知汝更命苦极,八龄甫及母亦殂。 -
8.《壬辰三月二十一日读李翰林墓铭云以任侠为事》 宋·王令
嗟吾为颛蒙,木朴无所思。
成童始就学,数岁通书诗。
十五尚意气,自待固不卑。
尝为富贵易,有如涂上泥。 -
9.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
早岁苦忧患,况兹抱沉疴。
展转不能寐,夙夜如枕戈。
骨肉交相持,朋友亦屡过。
感时寒燠易,无乃久愆和。
石闾有三秀,昆丘多玉禾。
达人贵知命,永言心匪他。
¤ -
10.《杂曲歌辞·苦热行》 唐·皎然
六月金数伏,兹辰日在庚。
炎曦曝肌肤,毒雾昏檐楹。
安得奋翅翮,超遥出云征。
不知天地心,如何匠生成。