-
161.《石门》 元·元好问
两崖横绝倚山垠,草径低迷未可分。
潭影乍从明处见,竹香偏向静中闻。
石林万古不知暑,茅屋四邻惟有云。
曳杖行歌羡樵叟,此生何计得随君。 -
162.《洞霄宫》 宋·林逋
大滌山相向,华阳路暗通。
风霜唐碣久,草木汉祠空。
剑石苔花碧,丹池水气红。
幽人天柱侧,茅屋洒松风。 -
163.《田家四时》 宋·梅尧臣
草木遶篱盛,田园向郭斜。
去锄南山豆,归灌东园瓜。
白水照茅屋,清风生稻花。
前陂日已晚,聒聒竞鸣蛙。 -
164.《早至颖上县》 宋·梅尧臣
夜发晓未止,独行淮水西。
明知寒草露,暗湿瘦骢蹄。
半灭竹林火,数闻茅屋鸡。
秋天畏残暑,不为月光迷。 -
165.《寄题朱表臣职方真州新园》 宋·梅尧臣
青葱江上树,杳蔼宫前道。
道侧有新园,园中无恶草。
松陇方在望,茅屋闻已考。
朝廷正急才,何得言归老。 -
166.《青丘子歌》 明·高启
青丘子,泬而清,本是五云阁下之仙卿。
何年降谪在世间,向人不道姓与名。
蹑?厌远游,荷锄懒躬耕。
有剑任羞涩,有书任纵横。 -
167.《寄题南康胡氏春风堂》 宋·刘克庄
芋魁菜甲必同食,石田茅屋不忍析。
有时对床听风雨,有时共灯窥简册。
大兄独抱古人道,群季各修弟子职。
一门和气常如春,紫荆花开庭草碧。 -
168.《燕岩行》 宋·白玉蟾
有客来从天竺峰,渡溪恰趁一篙风。
秋风著力送行李,吹入燕岩松竹里。
松竹凄凄天作秋,空来空去空中浮。
高岩万丈耸空碧,仙翁骑鹤去无迹。 -
169.《开梅山》 宋·晁补之
开梅山,梅山开自熙宁之五年。
其初连峰上参天,峦崖盘崄阂群蛮。
南北之帝凿混元,此山不圯藏云烟。
跻攀鸟道出荟蔚,下视蛇脊相夤缘。 -
170.《再和十首》 宋·苏辙
涧草岩花日日开,江南秋尽似春回。
旋开还落无人顾,惟有山蜂暖尚来。
江上孤城面面山,居人也自不曾闲。
蜂游蚁聚知何事,日夜长桥南北间。 -
171.《登南城有感示文务光王遹秀才》 宋·苏辙
幽忧随秋至,秋去忧未已。
南城试登望,百草枯且死。
落叶投人怀,惊鸿四面起,所思不可见,欲往将安至。
斯人定谁识,顾有二三子。 -
172.《同王适赋雪》 宋·苏辙
北风吹雨雨不断,遍满虚空作飞霰。
纸窗独卧不成眠,茅屋无声时一泫。
鸟乌错莫寒未起,庭户空明夜惊旦。
重楼复阁烂生光,绝涧连山漫不见。 -
173.《答吴和二绝》 宋·苏辙
三间浰水小茅屋,不比麻田新草堂。
门我秋来气如火,此间何事得安康。 -
174.《罢提举太平宫欲还居颍川》 宋·苏辙
避世山林中,衣草食芋栗。
奈何处朝市,日耗太仓积。
中心久自笑,公议肯相释。
终然幸宽政,尚许存寄秩。 -
175.《次韵子瞻游径山》 宋·苏辙
去年渡江爱吴山,忽忘蜀道轻秦川。
钱塘后到山最胜,下枕湖水相萦旋。
坐疑吴会无复有,扁舟屡出凌涛渊。
今秋复入径山寺,势压众岭皆摧颠。 -
176.《过白衣庄》 宋·黄公度
草树天边碧,溪流雨外浑。
仆夫经燕岫,筋力尽龙门。
斜日当幽径,轻风度晚村。
築场茅屋底,约{上四下各}似东屯。 -
177.《登升元阁故基》 宋·刘过
脚力倦矣曷少休,侵晨更作升元游。
眼中已不见二百四十尺兀之高楼,但见炊烟万灶宿貔貅。
上有啼雅噪鹊如泣诉,下有藤蔓老树根据枝相虬。
想其结缔初,匠石巧与造物侔。 -
178.《霖雨》 宋·刘子翚
霖雨遂兼旬,瘴雾盈川谷。
霏阴入户浮,涧气滋帷褥。
溟蒙飞泽远,散漫何时足。
骤响决流渠,惊洪发平陆。 -
179.《春日书事呈历阳县苏仁仲八首》 宋·王之道
芳草池塘处处佳,竹篱茅屋野人家。
清明过了桃花尽,颇觉春容属菜花。 -
180.《安丰道中》 宋·王之道
水满陂塘草满川,望中茅屋起孤烟。
十年不踏安丰路,遂与清淮作次边。