-
1.《南园十三首》 唐·李贺
花枝草蔓眼中开,小白长红越女腮。
可怜日暮嫣香落,嫁与春风不用媒。
(其一)
宫北田塍晓气酣,黄桑饮露窣宫帘。
长腰健妇偷攀折,将喂吴王八茧蚕。 -
2.《王孙游》 南北朝·谢朓
绿草蔓如丝,杂树红英发。
无论君不归,君归芳已歇。 -
3.《拟古》 宋·于石
东篱有佳菊,埋没野草傍。
草蔓日以滋,菊苗日以荒。
生意几欲息,菊短草何长。
深秋严霜下,百草不复芳。
采采东篱花,澹然发幽香。
万物各有时,盛衰固其常。
荣华不足恃,穷困果何伤。 -
4.《初夏登北山》 宋·卫宗武
春山如佳人,形色丽而秀。
兹来怅非时,已入朱明候。
片红飞不留,万绿新改旧。
接茵芳草蔓,偃盖古木茂。 -
5.《过旧宅二首》 唐·李世民
新丰停翠辇,谯邑驻鸣笳。
园荒一径断,苔古半阶斜。
前池消旧水,昔树发今花。
一朝辞此地,四海遂为家。 -
6.《梁园歌,送河南王说判官》 唐·岑参
君不见梁孝王修竹园,颓墙隐辚势仍存。
娇娥曼脸成草蔓,罗帷珠帘空竹根。
大梁一旦人代改,秋月春风不相待。 -
7.《函谷关歌,送刘评事使关西》 唐·岑参
君不见函谷关,崩城毁壁至今在。
树根草蔓遮古道,空谷千年长不改。
寂寞无人空旧山,圣朝无外不须关。 -
8.《避暑纳凉》 唐·钱起
木槿花开畏日长,时摇轻扇倚绳床。
初晴草蔓缘新笋,频雨苔衣染旧墙。
十旬河朔应虚醉,八柱天台好纳凉。
无事始然知静胜,深垂纱帐咏沧浪。 -
9.《晚次昭应》 唐·耿湋
落日向林路,东风吹麦陇。
藤草蔓古渠,牛羊下荒冢。
骊宫户久闭,温谷泉长涌。
为问全盛时,何人最荣宠。 -
10.《题清萝翁双泉》 唐·耿湋
侧弁向清漪,门中夕照移。
异源生暗石,叠响落秋池。
叶拥沙痕没,流回草蔓随。
泠泠无限意,不独远公知。