-
1.《腊日四首》 宋·张耒
园冷无人扫,门荒少客过。
槐高庭日少,竹近野风多。
霰雪催残腊,山川对浩歌。
飘蓬求季主,身世问如何。 -
2.《郡楼望嵩少作》 宋·宋庠
旷荡三河阔,东西二室连。
埋云峰树短,抱日岭霞鲜。
黛压周南野,岚薰鞏右天。
峥嵘元气外,磅礴太虚前。 -
3.《已亥秋淮南客中怀故里朋游寄之》 宋·宋无
行李依吴榜,飘蓬更楚乡。
山川岁云暮,风雨夜何长。
此地从兵革,斯民复旱蝗。
牙包怀赋粟,久渴望摧浆。 -
4.《君莫夸少年一首赠余光远》 宋·戴表元
君莫夸少年,与我惫者疏。
我亦尝少年,少年君不如。
谈谐今已忘,犹有少年余。
东南山水国,早得飞长裾。 -
5.《句》 宋·冯坦
终日无人到,隔林惟鸟啼。
雀舌收先雨,猫头掘带泥。
因听敲竹雨,四壁半生苔。
飘风惊日月,落叶满乾坤。 -
6.《念奴娇(丙午郑少师生日)》 宋·刘克庄
禁中张宴,苦留公、未许归寻初服。
千载君臣鱼有水,不比严光文叔。
火德中天,客星一夕,草草聊同宿。
重来凝碧,依然赓载相属。 -
7.《予久客思归以秋光都似宦情薄山色不如归意浓》 宋·仇远
我非章句儒,亦非渔樵徒。
少年逞粗豪,提笔赋两都。
老尚著儒冠,却悔识之无。
既难栖山林,又倦游江湖。
一官仅供口,康济不在吾。
秋风方戒寒,正道日荒芜。
行矣且归耘,雨田聊自娱。 -
8.《送詹仲通县尉》 宋·华岳
秋郊送行色,执别临清流。
风神掣回柳,故故牵衣裘。
吟螀附草际,催客登兰舟。
问客何所之,驾言京阙游。 -
9.《客谓榴花早而多竹笋少岁旱》 宋·方回
客忧今岁旱,事已见几微。
早早榴花密,迟迟竹笋稀。
即今防黠贼,已若堕重围。
更使逢荒歉,呜呼万事非。 -
10.《晚春严少尹与诸公见过》 唐·王维
松菊荒三径,图书共五车。
烹葵邀上客,看竹到贫家。
鹊乳先春草,莺啼过落花。
自怜黄发暮,一倍惜年华。