-
1.《送重表侄王砅评事使南海》 唐·杜甫
我之曾祖姑,尔之高祖母。
尔祖未显时,归为尚书妇。
隋朝大业末,房杜俱交友。
长者来在门,荒年自糊口。 -
2.《满江红(星赵晋臣敷文)》 宋·辛弃疾
老子平生,原自有、金盘华屋。
还又要、万间寒士,眼前突兀。
一舸归来轻叶,两翁相对清如鹄。
道如今、吾亦爱吾庐,多松菊。 -
3.《苏幕遮》 宋·净端
遇荒年,每常见。
就中今年,洪水皆淹偏。
父母分离无可恋。
幸望豪民,救取壮家汉。
最堪伤,何忍见。
古寺禅林,翻作悲田院。
日夜烧香频□□,祷告皇天,救护开方便。 -
4.《相逢行别朱大复比部》 明·吴梦旸
请君为我止,听我《相逢行》。
相逢恍若昧平生,颜色可疑心事明。
但云两人天所成,安能百岁无合并。
眼中不觉乡国远,一日携手长安城。 -
5.《十月旦日至近村》 宋·陆游
鸭脚叶黄乌臼丹,草烟小店风雨寒。
荒年人家鸡黍迮,芋羹豆饭供时节。
村童上牛踏牛鼻,吹笛声长入云际。
今年虽饥却少安,县吏不来官放税。 -
6.《山乡》 宋·洪咨夔
石田硗确万山隈,逢春荒年更可哀。
尽日几人担米上,长年何处得钱来。
扣门强贷刑难逭,闭户清饥死又催。
不是乾坤刍狗汝,要令个个学颜回。 -
7.《送田济之扬州赴选》 唐·皇甫冉
家贫不自给,求禄为荒年。
调补无高位,卑栖屈此贤。
江山欲霜雪,吴楚接风烟。
相去诚非远,离心亦渺然。 -
8.《送田济之扬州赴选》 唐·皇甫冉
家贫不自给,求禄为荒年。
调补无高位,卑栖屈此贤。
江山欲霜雪,吴楚接风烟。
相去诚非远,离心亦渺然。 -
9.《寄同人》 唐·杜荀鹤
尽与贫为患,唯余即不然。
四方无静处,百口度荒年。
白发生闲事,新诗出数联。
时情竟如此,不免却归田。 -
10.《寄同人》 唐·杜荀鹤
尽与贫为患,唯余即不然。
四方无静处,百口度荒年。
白发生闲事,新诗出数联。
时情竟如此,不免却归田。 -
11.《岁旱绝粮馈米三斗》 宋·曾黯
晚景穷如许,饥寒只自怜。
有书遮老眼,无策度荒年。
故交分瓶粟,豪家贷子钱。
本无从理相,沟壑未应填。 -
12.《金陵寄沈千秋》 明·何璧
挟策干时任转蓬,壮夫曾悔学雕虫。
荒年有客愁炊桂,薄俗何人惜爨桐。
士到出山谁不贱,术惟游世最难工。
长安官道原如发,只有狂生叹路穷。 -
13.《九日登戏马台》 宋·贺铸
当时节物此山川,倦客登临独惘然。
戏马台荒年自,久射蛇公去事空传。
黄华半老清霜後,白鸟孤飞落照前。
不与兴亡城下水,稳浮渔艇人淮天。 -
14.《沁园春 按原误作满庭芳,兹据律改·》 宋·无名氏
遇此荒年,天下门徒,受魔受难。
过此番才显真诚,道友杀那,慷慨应过天仙。
广化天尊,忠昭烈士,甲子旬中要五千。
加刚志,九天仙阙,无数金莲。 -
15.《送仆射相公赴西京》 宋·王禹偁
五十升端揆,西郊任保厘。
偶抛三事重,未失百僚师。
府县威仪引,宫城管钥随。
粗官嫌出将,剧位是留司。 -
16.《萍乡》 宋·刘克庄
闻说萍乡县,家家有绢机。
荒年丝价贵阳市,未敢议寒衣。 -
17.《赠大罗山李秀才》 宋·徐照
大罗山上客,后主是宗亲。
莫是为诗苦,却令生世贫。
荒年家口众,少日鬓毛新。
近又重遭祸,虚星必照身。 -
18.《忆赵紫芝》 宋·徐照
一别一百日,无书直至今。
几回成夜梦,犹自废秋吟。
小雪衣犹綌,荒年米似金。
知音人亦有,谁若尔知心。 -
19.《菱花》 宋·董嗣杲
珠团绿锦趁晴摊,凉荫龟鱼六月寒。
背日开花非芡比,荒年收实当蔬餐。
一方锦里消清暑,五瓣阑干俯碧澜。
漠漠水天谁唱晚,苕溪翠展夕阳残。 -
20.《振甫追和秋怀韵再叠酬之》 当代·钱钟书
杨云老不悔雕虫,未假书空且叩空。
迎刃析疑如破竹,擘流辨仅欲分风。
贫粮惠我荒年谷,利器推君善事工。
一任师金笑刍狗,斯文大业炳无穷。