-
1.《岁晚》 宋·陆游
岁晚霜风正怒号,荒村败屋拥藜蒿。
穷犹可勉圣贤事,老岂遽忘铅椠劳。
从宦虽如棋已决,治经窃比茧初缫。
闭门养气渊源在,未敢摧伤学楚骚。 -
2.《晚次苦竹馆,却忆干越旧游》 唐·刘长卿
匹马风尘色,千峰旦暮时。
遥看落日尽,独向远山迟。
故驿花临道,荒村竹映篱。
谁怜却回首,步步恋南枝。 -
3.《秋江晚泊》 唐·刘禹锡
长泊起秋色,空江涵霁晖。
暮霞千万状,宾鸿次第飞。
古戍见旗迥,荒村闻犬稀。
轲峨艑上客,劝酒夜相依。 -
4.《晚行即事》 明·许邦才
秋阴天易暮,行客倍生愁。
江曲明渔火,山椒隐戍楼。
密林惊月黑,疑路怯星流。
犬吠荒村近,喧呼隔岸舟。 -
5.《江楼》 宋·陆游
急雨洗残瘴,江边闲倚楼。
日依平野没,水带断槎流。
捣纸荒村晚,呼牛古巷秋。
腐儒忧国意,此际入搔头。 -
6.《晚眺 其二》 元·王冕
云腾山欲重,雨过树如新。
细路多行虎,荒村不见人。
游丝悬落日,小草乱青春。
何处论知己?过从白鸟亲。 -
7.《晚步》 宋·陈与义
手把古人书,闲读下广庭。
荒村无车马,日落双桧青。
旷然神虑静,濁俗非所宁。
逍遥出荆扉,竚立瞻郊坰。
须臾暮色至,野水皆晶荧。
却步面空林,远意更杳冥。
停云甚可爱,重叠如沙汀。 -
8.《春晚郊行》 宋·卫宗武
细草平芜接渚沙,僧庵系马柏阴斜。
青山几曲绕流水,啼鸟数声随落花。
芳景流连春富贵,晴林浮动日光华。
独怜人事多非旧,寂寞荒村点暮鸦。 -
9.《江行无题一百首(一作钱珝诗)》 唐·钱起
倾酒向涟漪,乘流东去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故关人。 -
10.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。