-
1.《咏月追和韩昌黎韵》 宋·刘黻
初秋十五夕,皓月来沧溟。
白鹭与共色,乌鹊能践灵。
逢掖觅桂荫,孩提窥兔形,凉气净余暑,浮光滑青冥。 -
2.《将游罗浮登广陵楞伽台别羽客》 唐·李群玉
清远登高台,晃朗纵览历。
濯泉唤仙风,于此荡灵魄。
冷光邀远目,百里见海色。
送云归蓬壶,望鹤灭秋碧。 -
3.《水调歌头(游三洞)》 宋·曹冠
我本方壶客,飘逸离凡尘。
胸中万卷,谈笑挥翰墨通神。
不慕巢由隐迹,不羡皋夔功业,出处两无心。
坦荡灵台净,廛隐胜云林。 -
4.《摸鱼儿(甲申客路闻鹃)》 宋·刘将孙
雨萧萧、春寒欲暮。
杜鹃声转□□。
东风与汝何恩怨,强管人间去住。
行且去。 -
5.《奉同郭给事汤东灵湫作(骊山温汤之东有龙湫)》 唐·杜甫
东山气鸿濛,宫殿居上头。
君来必十月,树羽临九州。
阴火煮玉泉,喷薄涨岩幽。
有时浴赤日,光抱空中楼。 -
6.《灵山寺》 唐·罗隐
晚景聊摅抱,凭栏几荡魂。
槛虚从四面,江阔奈孤根。
幽径薜萝色,小山苔藓痕。
欲依师问道,何处系心猿。 -
7.《灵山寺》 唐·罗隐
晚景聊摅抱,凭栏几荡魂。
槛虚从四面,江阔奈孤根。
幽径薜萝色,小山苔藓痕。
欲依师问道,何处系心猿。 -
8.《吊灵均词》 唐·皎然
昧天道兮有无,听汨渚兮踌躇。
期灵均兮若存,问神理兮何如。
愿君精兮为月,出孤影兮示予。 -
9.《游灵岩记》 明·高启
吴城东无山,唯西为有山,其峰联岭属,纷纷靡靡,或起或伏,而灵岩居其词,拔其挺秀,若不肯与众峰列。
望之者,咸知其有异也。
山仰行而上,有亭焉,居其半,盖以节行者之力,至此而得少休也。
由亭而稍上,有穴窈然,曰西施之洞;有泉泓然,曰浣花之池;皆吴王夫差宴游之遗处也。 -
10.《贺新郎(乙亥春题雁荡山)》 宋·王义山
雅有登山癖。
觉老来、尚可跻攀,浪游蹑屐。
险怪嶕峣称雁荡,争秀群山第一。
更耸出、穹崖千尺。