-
21.《三月小园花已谢独芍药盛开》 宋·张耒
霭霭春日晚,寂寂新阴繁。
千红与万紫,盛极一时阑。
西堂晚芍药,百萼乘露鲜。
红妆诸美人,锦绣富春妍。
东风时过之,舞态低昂翻。
折赠怀溱洧,感之为三叹。 -
22.《老叹》 宋·刘克庄
肘后奇书懒更开,只今年鬓已相催。
但闻方士腾空去,不见童男入海回。
无药能留炎帝在,有人曾哭老聃来。
醉乡一路差堪向,终拟刘伶冢畔埋。 -
23.《借致明玉槌事药复以小者易去因而铭之》 宋·刘子翚
润色瑳,癯身楕。
飞石尘,供药裹。
以小代大无不可,汝虽眇乎是磊砢。
摩顶至踵辅衰我,彼方归卧留莫果。
魁梧之才用则左,{左口右画}然长叹口侈哆。 -
24.《老病叹》 明·刘基
我身衰朽百病加,年未六十眼已花。
筋牵肉颤骨髓竭,肤腠剥错疮与瘸。
人皆爱我馈我药,暂止信宿还萌芽。
肺肝上气若潮涌,旧剂再歠犹淋沙。 -
25.《叹世》 明·唐寅
坐对黄花举一殇,醒时还忆醉时狂。
丹砂岂是千年药,白日难消两鬓霜。
身后碑铭徒自好,眼前傀儡任他忙。
追思浮生真成梦,到底终须有散场。 -
26.《谢龚养正病后分药》 宋·陈造
如许卧痾久,入春知少苏。
遽能捐药物,分惠及吾徒。
字验亲题健,形非贱子臞。
人还必工老,友意寓柴胡。 -
27.《次韵子都兄鲍庵芍药》 宋·李洪
国香沦落在天涯,常畏人知使护遮。
雅韵曾翻西掖砌,佳名宜亚子亭花。
野僧好事勤栽植,北客思乡倍叹嗟。
安得花前还醉倒,可怜不属五侯家。 -
28.《秦侯不调累年识者叹息兹以规恢秘略亲简上知》 宋·杨冠卿
天骄饱肉气勇决,忆昨弯弧射汉月。
玉关保障烽燧惊,豺狼塞路人踪绝。
将军方著从事衫,指挥义士征河南。
设奇间道依嵩谷,百战崎岖不解骖。 -
29.《谢昌甫以诗惠药笺》 宋·陈文蔚
药裹屡蒙扶病亲,一番书至一情真。
人言莫急晨昏奉,我叹尚为萍醒身。
棲隐重曾定要约,章泉一见话悲辛。
吴笺况拜殷勤赐,且续新诗为缕陈。 -
30.《俗叹》 宋·方回
六十余年老病身,少曾识破世间人。
俗棋幸胜元无着,市药多夸总不真。
傅粉涂脂何可近,藏机伏阱未须嗔。
莲华岳顶看秋月,莫向长安踏市尘。 -
31.《叹笑》 宋·方回
意外无忧心,予尽岂厌贫。
索钱纷债主,赊药愧医人。
坐丧高标尽,时惊俗态新。
残书亦懒读,满架付埃尘。 -
32.《对红药有感》 宋·舒岳祥
牡丹过后卖芍药,清晓天街频叫时。
传世园林莺自占,有名花草蝶先知。
百年富贵一场梦,千古英雄几局棋。
世上兴亡总如此,我今叹老复嗟衰。 -
33.《登南岳事毕谒司马道士》 唐·张九龄
将命祈灵岳,回策诣真士。
绝迹寻一径,异香闻数里。
分庭八桂树,肃容两童子。
入室希把袖,登床愿启齿。 -
34.《别之望后独宿蓝田山庄》 唐·宋之问
鶺鴒有旧曲,调苦不成歌。
自叹兄弟少,常嗟离别多。
尔寻北京路,予卧南山阿。
泉晚更幽咽,云秋尚嵯峨。
药栏听蝉噪,书幌见禽过。
愁至愿甘寝,其如乡梦何。 -
35.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
36.《游泰山六首》 唐·李白
天宝元年四月从故御道上泰山四月上泰山,石平御道开。
六龙过万壑,涧谷随萦回。
马迹绕碧峰,于今满青苔。
飞流洒绝巘,水急松声哀。 -
37.《拟古十二首》 唐·李白
青天何历历,明星如白石。
黄姑与织女,相去不盈尺。
银河无鹊桥,非时将安适。
闺人理纨素,游子悲行役。 -
38.《感遇四首》 唐·李白
吾爱王子晋,得道伊洛滨。
金骨既不毁,玉颜长自春。
可怜浮丘公,猗靡与情亲。
举首白日间,分明谢时人。 -
39.《梁州对雨怀麹二秀才,便呈麹大判官时疾赠余新诗》 唐·岑参
江上云气黑,gg山昨夜雷。
水恶平明飞,雨从嶓冢来。
濛濛随风过,萧飒鸣庭槐。
隔帘湿衣巾,当暑凉幽斋。 -
40.《同元使君舂陵行》 唐·杜甫
遭乱发尽白,转衰病相婴。
沈绵盗贼际,狼狈江汉行。
叹时药力薄,为客羸瘵成。
吾人诗家秀,博采世上名。