-
141.《答朱广微》 宋·秦观
广微才华殆天付,十岁孤山有佳句。
又梦东林饮虎溪,叹息清风人不悟。
自尔所见无全牛,桐柏昆仑日倾注。
葱茏晓景破新花,蹭蹬老拳擒脱兔。 -
142.《野兴》 宋·陆游
楼兰勋业竟悠悠,聊作人间汗漫游。
半谷云霞丹灶熟,一天雷雨剑池秋。
徜徉药市经旬醉,问讯巢仙数夕留。
却过故庐应一叹,岸边犹系采菱舟。 -
143.《自嘲》 宋·陆游
穷途久矣叹吾衰,双鬓新添几缕丝。
身是在家狂道士,心如退院病禅师。
极知勾漏求丹药,不及衡阳卖漉篱。
习气若为除未尽,小轩风月又成诗。 -
144.《初夏》 宋·陆游
江乡初夏暑犹轻,霁日园林有晚莺。
聊置尊罍师北海,尽除屏障学东平。
绿槐露湿单衣爽,红药风翻病眼明。
每感流年成绝叹,白头自笑未忘情。 -
145.《感兴》 宋·陆游
筑室真须待伯夷,起坟仍合近要离。
药来贼境灵何用,米出胡奴死不炊。
下石纷纷惊俗薄,绝弦寂寂叹吾衰。
一尊且作寻春计,又见东风浩荡时。 -
146.《南堂杂兴》 宋·陆游
北连大泽惊秋早,东限连林觉晓迟。
数箸药田留客话,一炉松火约僧棋。
人间扫迹虽堪笑,物外论心颇自奇。
有恨未偿犹绝叹,青城交旧待多时! -
147.《初夏幽居杂赋》 宋·陆游
辟地翦蓬蒿,何曾叹作劳?药名寻本草,兰族验离骚。
北涧穿篱过,南山出屋高。
回头看富贵,何啻一秋毫。 -
148.《浮生》 宋·陆游
浮生真是寄邮亭,短鬓匆匆失故青。
睡少始知愁有力,病增方叹药无灵。
谋生嬾似逢秋燕,访旧疏於欲旦星。
自笑若为销此恨,浊醪聊复倒余瓶。 -
149.《幽居遣懹》 宋·陆游
斜阳孤影叹伶仃,横按乌藤坐草亭。
闲久更知贫有味,病多那责药无灵。
农书甚欲从师授,忍字常须作座铭。
更喜友生能饷酒,欣然一醉倒长瓶。 -
150.《秋夜读书每以二鼓尽为节》 宋·陆游
腐儒碌碌叹无奇,独喜遗篇不我欺;
白发无情侵老境,青灯有味似儿时;
高梧策策传寒意,叠鼓冬冬迫睡期;
秋夜渐长饥作祟,一杯山药进琼糜。 -
151.《书病》 宋·陆游
暮年虽病不甚剧,啜药噉粥犹自力。
今年七月风眩作,儿子在前不能识。
杯中药冷呼不醒,全家相顾无人色。
昏昏但思向壁卧,虫臂鼠肝宁暇恤。 -
152.《雨晴步至山亭欲遂游东村不果》 宋·陆游
村陋垣屋颓,岁晚风雨横。
泥涂绝还往,餐粥养衰病。
药囊杂书卷,白发满清镜。
一榻卧兼旬,不践墙下径。 -
153.《春夏之交衰病相仍过芒种始健戏作》 宋·陆游
药里关心百不知,可怜笔砚锁蛛丝。
倒壶犹有暮春酒,开卷遂无初夏诗。
户外逢人惊隔阔,灯前顾影叹支离。
痴顽未伏常愁卧,鼓缶长谣乐圣时。 -
154.《寄张季长》 宋·陆游
发不胜簪短褐宽,每因临镜叹衰残。
未尝三日不服药,虽满百年终阖棺。
旧友岂知常阻阔,一尊那得叙悲欢?锦官花重应如昔,直欲凌风借羽翰。 -
155.《子聿欲暂归山阴见乃翁作恶遂不行赠以此诗》 宋·陆游
钟鸣岂复夜行时,文字相娱赖此儿。
欲去复留知汝孝,未言先泣叹吾衰。
两篇易象能忘老,百亩山畲可免饥。
但报家僮多酿酒,一栏红药是归期。 -
156.《居家》 宋·陆游
为吏心虽嬾,居家力尚余。
刈茅支屋漏,裁棘补篱疏。
就井磨樵斧,持钱锻药鉏。
毋劳叹徒步,野鹤岂堪车? -
157.《九月下旬即事》 宋·陆游
霜晚知荞熟,山寒喜酒醲。
黄丝听夜织,赤米看晨舂。
储药扶持老,收薪准傋冬。
儿扶还客拜,顾影叹龙锺。 -
158.《涧松》 宋·陆游
药出山来为小草,楸成树後困长藤。
涧松郁郁何劳叹,却是人间奈废兴。 -
159.《近村》 宋·陆游
家居每思出,出亦无与游。
江山岂不佳,乃复生我愁。
不如适近村,家家业农畴。
深巷鸣鸡犬,长陂下羊牛。 -
160.《岁暮独酌感怀》 宋·陆游
明时频忝武夷僊,俯仰人间只自怜。
总角回思如昨日,挂冠过限已三年。
病多晴日思行药,睡少清宵学坐禅。
更叹衰孱不禁酒,地黄一盏即颓然。