-
1.《次韵仲志荷珠》 宋·姜特立
观彼雨中荷,跳珠自涓滴。
初集尚端停,稍多远倚侧。
虚明是本体,不受世鑽刻。
初疑鲛人泣,泪向盘中掷。 -
2.《荷珠》 宋·林景熙
霞衣葱佩来珊珊,水晶之宫绿玉盘。
谁与冯夷作戏剧,贝阙驱入神瓢翻。
又疑罢织蛟人泣,碧漥融作水银汗。
圆或为璧方为珪,寒光晃漾不可拾。 -
3.《观荷叶露珠》 唐·齐己
霏微晓露成珠颗,宛转田田未有风。
任器方圆性终在,不妨翻覆落池中。 -
4.《荷叶杯·一点露珠凝冷》 唐·温庭筠
一点露珠凝冷,波影。
满池塘,绿茎红艳两相乱。
肠断,水风凉。 -
5.《荷叶杯·一点露珠凝冷》 唐·温庭筠
一点露珠凝冷,波影,满池塘。
绿茎红艳两相乱,肠断,水风凉。 -
6.《荷露跳珠》 宋·释惟一
优昙初现叶团团,错落明玑走碧盘。
沆瀣莫将鱼目比,看时容易觅时难。