-
81.《子瞻画枯木》 宋·孔武仲
寒云行空乱春华,西风凛凛空吹沙。
夫子抱膝若丧魄,谁知巧思中萌芽。
败毫淡墨任挥染,苍莽菌蠢移龙蛇。
略增点缀已成就,止见枯木成槎枒。 -
82.《猗猗堂下竹》 宋·孔武仲
猗猗堂下竹,我来初萌芽。
生意甚蹇薄,才能出泥沙。
狂霖一夕作,霹雳连轰车。
回首未几日,其成何速耶。 -
83.《尉廨无隙地不能莳花竹之属惟厅事前旧有柳一》 宋·晁公溯
千林春入花梢红,空庭无树来东风。
手栽杨柳三尺许,芳意已在萌芽中。
官居难期十年木,聊尔移根伴幽独。
雨催细叶相续生,眉峰为谁出修绿。 -
84.《用韵戏赵贯道买妾并呈郑舜举王有之二丈》 宋·陈棣
碧玉双簪两髻丫,满怀春恨正萌芽。
停桡空对无情水,倚槛谁邻解语花。
蚤与幽闺深领略,毋令狂客浪矜夸。
须知三昧非凡手,北苑知名第一家。 -
85.《寿柏峰》 宋·陈普
爱道爱宝同缩蜗,福善一点如朝霞。
稽天利欲渺无路,不妨甪里留巅崖。
清虚淡素天所觑,百神万物争拥遮。
七十移桃自玄圃,八十意思犹未花。 -
86.《鹿顶山朝晖轩为东玉师赋》 宋·戴表元
金鸡警神关,烛龙转严车。
阴蒙欲销散,岩谷开嘘呀。
忽然苍萝颠,涌出红莲华。
天晖初照烁,六合无藏遮。
而我灵台中,善根始萌芽。
珍重慎消息,外物如尘沙。 -
87.《瓢泉》 宋·释绍昙
当阳剖破劫壶来,见彻根源眼有沙。
临际爷爷得一杓,葛藤浸烂又萌芽。 -
88.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
连朝淹黑豆,黑豆已萌芽。
满地天风起,吹开劫外花。 -
89.《缘识》 宋·宋太宗
淳化四年立春节,喜遇韶光看白雪。
祥云景象一时呈,凝情霭郁比难说。
人心丕变颜容别,乐天顺叙皆胥悦。
土牛击后便駈耕,万物从兹萌芽发。 -
90.《太皇太后合春帖子六首》 宋·苏颂
圣诏颁宽大,天恩遍迩遐。
雷风孚号令,草木动萌芽。 -
91.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
92.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
93.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
这一粒,甚处生。
阴阳未判,芽孽先萌。
开花也一川雪霁,结实也万顷云横。
收拾归来香满钵,饭余散步自闲行。 -
94.《劝农十首》 宋·熊克
百昌萌动戴芒芽,小廪先储种自嘉。
天暖地腴当亟播,好蠲甲穀润田家。 -
95.《寒荄》 明·钦叔阳
出其东门,遥望平原。
离离衰草,漠漠黄昏。
岂必离别,始为销魂。
望王孙兮不归,思公子兮无言。 -
96.《戏咏乡里食物示邻曲》 宋·陆游
山阴古称小蓬莱,青山万叠环楼台。
不惟人物富名胜,所至地产皆奇环:茗芽落磑压北苑,药苗入馔逾天台,明珠百舸载芡实,火齐千担装杨梅,湘湖蓴长涎正滑,秦望蕨生拳未开,箭萌螯藏待时雨,桑蕈菌蠢惊春雷,稯花蒸煮蘸醯酱,姜茁披剥腌糟醅,细研甖粟具汤液,湿裹山蓣供炮煨。
老馋自觉笔力短,得一忘十真堪咍。
从今置之勿复道,一瓢陋巷师颜回。 -
97.《题张以道上舍寒绿轩》 宋·杨万里
菊芽伏士糁青粟,杞笋傍根埋紫玉。
雷声一夜雨一朝,森然迸出如蕨苗。
先生饥肠诗作梗,小摘珍芳汲冰井。
风炉蟹眼候松声,罛篱亲捞微带生。 -
98.《上萧家峡》 宋·黄庭坚
玉笥峰前几百家,山明松雪水明沙。
趁虚人集春蔬好,桑菌竹萌烟蕨芽。 -
99.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。