-
1.《孤儿行》 两汉·佚名
孤儿生,孤子遇生,命独当苦。
父母在时,乘坚车,驾驷马。
父母已去,兄嫂令我行贾。
南到九江,东到齐与鲁。 -
2.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
3.《顷在庐山与故友可师为诗社尝次韵和予诗云中》 宋·王铚
昔访庐山惠远家,寻春草木未萌芽。
自从柳折烟中色,不寄梅开雪后花。
事往泪多添海水,诗来恨满算河沙。
惊回三十年前梦,放鹤峰头日未斜。 -
4.《郊庙歌辞·祀风师乐章·送神》 唐·包佶
微穆敷华能应节,飘扬发彩宜行庆。
送迎灵驾神心享,跪拜灵坛礼容盛。
气和草木发萌芽,德畅禽鱼遂翔泳。
永望翠盖逐流云,自兹率土调春令。 -
5.《乐府杂曲·鼓吹铙歌·吐谷浑》 唐·柳宗元
吐谷浑盛强,背西海以夸。
岁侵扰我疆,退匿险且遐。
帝谓神武师,往征靖皇家。
烈烈旆其旗,熊虎杂龙蛇。 -
6.《闲斋卧病行药至山馆稍次湖亭二首》 唐·常建
旬时结阴霖,帘外初白日。
斋沐清病容,心魂畏虚室。
闲梅照前户,明镜悲旧质。
同袍四五人,何不来问疾。 -
7.《祀风师乐章·送神》 唐·包佶
微穆敷华能应节,飘扬发彩宜行庆。
送迎灵驾神心飨,跪拜灵坛礼容盛。
气和草木发萌芽,德畅禽鱼遂翔泳。
永望翠盖逐流云,自兹率土调春令。 -
8.《伤春怀归》 唐·独孤及
谁谓乡可望,望在天地涯。
但有时命同,万里共岁华。
昨夜南山雨,殷雷坼萌芽。
源桃不余欺,先发秦人家。 -
9.《和侯协律咏笋(侯喜也)》 唐·韩愈
竹亭人不到,新笋满前轩。
乍出真堪赏,初多未觉烦。
成行齐婢仆,环立比儿孙。
验长常携尺,愁乾屡侧盆。 -
10.《次邓州界》 唐·韩愈
潮阳南去倍长沙,恋阙那堪又忆家。
心讶愁来惟贮火,眼知别后自添花。
商颜暮雪逢人少,邓鄙春泥见驿赊。
早晚王师收海岳,普将雷雨发萌芽。