-
361.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
362.《题赵松雪画四首》 明·虞堪
竹色萧萧木叶齐,石边芳草迥凄迷。
断猿月落愁人去,正在黄陵庙里啼。 -
363.《吴山秋望呈张侍御》 明·玉芝和尚
子胥庙前江日晡,越王城头云有无。
故宫台榭几黄叶,南度寝园今绿芜。
长笛关山瞻北固,清樽鱼鸟傍西湖。
萧萧落木苍郊外,几处寒烟破屋孤。 -
364.《破窗风雨图》 明·赵俶
客窗读书过夜半,江上长风将雨来。
茅屋身和木叶落,竹床笑对灯花开。
何人鸡鸣解起舞,此时蝶梦付衔杯。
我欲哦诗慰寥寂,蓑笠敲门步绿苔。 -
365.《感辛夷花曲》 明·朱曰藩
昨日辛夷开,今朝辛夷落。
辛夷花房高刺天,却共芙蓉乱红萼。
小山桂树犹连卷,五湖荷花空绰约。
连卷绰约宜秋日,端居独养征君疾。 -
366.《长歌行》 唐·李白
桃李得日开,荣华照当年。
东风动百物,草木尽欲言。
枯枝无丑叶,涸水吐清泉。 -
367.《次韵赵景贶春思且怀吴越山水》 宋·苏轼
岁华来无穷,老眼久已静。
春风如系马,未动意先骋。
西湖忽破碎,鸟落鱼动镜。
萦城理枯渎,放闸起胶艇。 -
368.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
369.《书王定国所藏烟江叠嶂图(王晋卿画)》 宋·苏轼
江上愁心千叠山,浮空积翠如云烟。
山耶云耶远莫知,烟空云散山依然。
但见两崖苍苍暗绝谷,中有百道飞来泉。
萦林络石隐复见,下赴谷口为奔川。 -
370.《感旧诗(并引)》 宋·苏轼
嘉祐中,予与子由同举制策,寓居怀远驿,时年二十六,而子由二十三耳。
一日,秋风起,雨作,中夜翛然,始有感慨离合之意。
自尔宦游四方,不相见者十常七八。
每夏秋之交,风雨作,木落草衰,辄凄然有此感,盖三十年矣。 -
371.《舟中读书》 宋·王安石
冉冉木叶下,萧萧山水秋。
浮云带田野,落日抱汀洲。
归卧无与语,出门何所求。
未能忘感慨,聊以古人谋。 -
372.《病中三偈》 宋·范成大
扰扰随流无定期,波停浪息始应知。
一尘不偶同归处,四海无亲独步时。
苦相打通俱入妙,病缘才入更何疑。
霜清木落千山露,笑杀东风叶满枝。 -
373.《胡孙愁》 宋·范成大
倾崖当胸石足啮,失势毛氂槁幽谷。
王孙却走断不到,惟有衰猿如鬼哭。
仆夫酸嘶诉涂穷,我亦付命无何中
悲风忽来木叶战,落日虎嗥枯竹丛。 -
374.《雪後守之家梅未开,呈宗伟》 宋·范成大
瓦沟冻残雪,檐溜粘轻冰。
破寒一竿日,春随人意生。
端叶再三白,南枝尚含情。
定知司花女,未肯嫁娉婷。 -
375.《秋晚》 宋·陆游
聚落萧条古埭东,芦藩蓬户卧衰翁。
井桐叶尽新霜後,衣杵声繁夕照中。
身似败棋难复掁,心如病木已中空。
村醪酸涩君无笑,也解灯前作脸红。 -
376.《秋懹》 宋·陆游
居在三家聚,门才一木横。
用宽缘岁乐,歛薄为时平。
疏树叶迟落,远村灯更明。
题诗虽草草,亦足写幽情。 -
377.《送春》 宋·陆游
新叶张翠幄,落花作红茵。
山蔬旨且柔,家酿清而淳。
以我垂老境,送此将归春。
我固惜流年,春亦记陈人。 -
378.《闻雁》 宋·陆游
霜高木叶空,月落天宇黑。
哀哀断行雁,来自关塞北。
江湖稻粱少,念汝安得食?芦深洲渚冷,岁晚霰雪逼。
不知重云外,何处避毕弋?我穷思远征,羡汝有羽翼。 -
379.《张园海棠》 宋·陆游
洛阳春信久不通,姚魏开落胡尘中,扬州千叶昔曾见,已叹造化无余功。
西来始见海棠盛,成都第一推燕宫。
池台扫除凡木尽,天地眩转花光红。
庆云堕空不飞去,时有绛雪萦微风。 -
380.《小圃醉中作》 宋·陆游
摇落园林探借春,耄期诗酒肯输人?狂时湖海犹嫌迮,达处羲农亦未淳。
木叶敝身如盛服,藜羹加糁即常珍。
巢由尚隐唐虞代,漫道桃源是避秦。