-
61.《秋夜作因怀天台道者》 唐·贯休
万事何须问,良时即此时。
高秋半夜雨,落叶满前池。
静怕龙神识,贫从草木欺。
平生无限事,只有道人知。 -
62.《白衣女子木叶上诗》 唐·佚名
桃花洞口开,香蕊落莓苔。
佳景虽堪玩,萧郎殊未来。 -
63.《木兰》 唐·唐彦谦
众花摇落正无憀,脉脉芳丛契后凋。
舒卷绿苞临小槛,剪裁檀的缀长条。
独当春尽情何限,尚有秋期别未遥。
桃叶近来消息绝,见君长忆渡江桡。 -
64.《喜迁莺》 宋·秦观
西风落叶。
正祖席将收,离歌三叠。
鹤喜仙还,珠愁主去,立马城头难别。
三十六湖春水,二十四桥秋月。 -
65.《满庭芳(和叶宪韵)》 宋·洪适
柳径花台,熙熙春动,游人珥堕簪遗。
枯藤到处,绿刺惹冠衣。
雪后园林更好,琼作佩、香满横枝。
巡檐久,留连一笑,不管午阴移。 -
66.《醉落魄》 宋·张抡
流年迅速。
君看败叶初辞木。
若非寿有金丹续。
石火光中,难保鬓长绿。
区区何用争荣辱。
百年一梦黄粱熟。
人生要足何时足。
赢取清闲,即是世间福。 -
67.《木兰花慢(寿具舍使母夫人)》 宋·卢祖皋
翠阴春画永,乍帘幕、暖飘香。
正玉节来归,斑衣戏舞,□□荧煌。
椿期始开九秩,看芝兰、奕叶早传芳。
都把一门瑞气,酿成九蕴霞觞。 -
68.《木兰花慢(重游虎丘)》 宋·吴文英
步层丘翠莽,□□处、更春寒。
渐晚色催阴,风花弄雨,愁起阑干。
惊翰。
带云去杳,任红尘、一片落人间。 -
69.《风流子》 宋·陈允平
阑干休去倚,长亭外、烟草带愁归。
正晓阴帘幕,绮罗清润,西风环佩,金玉参差。
深院悄,乱蝉嘶夏木,双燕别春泥。
满地残花,蝶圆凉梦,半亭落叶,蛩感秋悲。 -
70.《木兰花慢(再赋)》 宋·蒋捷
渺琉璃万顷,冷光射、夕阳洲。
见败柳漂枝,残芦泛叶,欲去仍留。
罗帱。
少年梦里,正窥帘、月浸素肌柔。 -
71.《绮罗香(红叶)》 宋·张炎
万里飞霜,千林落木,寒艳不招春妒。
枫冷吴江,独客又吟愁句。
正船舣、流水孤村,似花绕、斜阳归路。
甚荒沟、一片凄凉,载情不去载愁去。 -
72.《次韵子瞻系御史狱赋狱中榆槐竹柏 榆》 宋·苏辙
秋风一何厉,吹尽山中绿。
可怜凌云条,化为樵夫束。
凛然造物意,岂复私一木。
置身有得地,不问直与曲。
青松未必贵,枯榆还自足。
纷然落叶下,萧条愧华屋。 -
73.《二十四诗品》 唐·司空图
大风卷水,林木为摧。
适苦欲死,招憩不来。
百岁如流,富贵冷灰。
大道日丧,若为雄才。
壮士拂剑,浩然弥哀。
萧萧落叶,漏雨苍苔。 -
74.《登盘山绝顶》 明·戚继光
霜角一声草木哀,云头对起石门开。
朔风边酒不成醉,落叶归鸦无数来。
但使雕龙销杀气,未妨白发老边才。
勒名峰上吾谁与,故李将军舞剑台。 -
75.《眠石》 宋·饶节
静中与世不相关,草木无情亦自闲。
挽石枕头眠落叶,更无魂梦到人间。 -
76.《访邹满字溪上》 清·顾梦游
言寻居士家,薄暮清溪道。
荒原鸟独飞,寒木云相抱。
入室闻疏钟,开门见秋潦。
落叶坐来多,清风时一扫。 -
77.《家有白鸡蓄之三年矣驯熟可爱谦之读书山中一》 宋·方翥
羽仪洁白如自修,风雨晦冥那失晓。
沙头鸥鸟不驯熟,雪里鹭丝太孤皎。
山寒夜半落叶深,闭门垂荑偎重衾。
闻鸡而起竟何事,我老看书不入心。 -
78.《题道岩二十韵》 宋·黄诰
道士元周其姓胡,朝来遗我仙岩图。
一堆盘石东西向,凿破混沌中心虚。
欲知地面深且广,架屋百楹端有余。
天池高下相灌溉,四柱卓立擎香炉。 -
79.《次韵张晋彦秋日》 宋·王从
地迥高楼目,天寒故国心。
江鸥无万里,云木目千寻。
门掩斜阳下,人归落叶深。
风前怅何许,入耳越乡吟。 -
80.《杂诗》 明·全室宗泐
落叶委通衢,纷然无人扫。
但睹新行迹,不见旧时道。
古木依道傍,乱藤络其杪。
岁暮终青青,终非本容好。
世人怀往途,悟此岂不早。
振衣无后期,来从汉阴老。