-
101.《木笔花》 宋·董嗣杲
始开已落谩芳菲,暗写东皇几夕晖。
傍树谁矜火焰异,对花自感壮年非。
红脂含蒂长枝劲,紫粉粘蕤老叶肥。
名占辛夷播方册,诗豪惟许少陵挥。 -
102.《福州城北吴氏新楼之作》 宋·陈藻
千山匼匝绕三山,尽属危楼一觑间。
云汉星辰谁道远,邻家花木不容悭。
凭栏要取西湖尽,落叶尤宜朔吹寒。
况是先生庄列辈,眼高人境几层看。 -
103.《寄仁侄》 宋·释智圆
庭木西风动,闲轩落叶稠。
梦回霜月晓,信断海山秋。
道性归无念,孤吟已绝愁。
况疏林下约,烟水路悠悠。 -
104.《都下次韵酬松阳叶叔文》 宋·项安世
君不见昆罔烈焰燔苍穹,中有一气亘天如白虹。
又不见徂徕之山丈雪,但见磊块硉兀错立于其中。
从来人事看晚岁,不兴儿童争此世。
五金流处要璠玙,万木枯时待松桂。 -
105.《上泉》 宋·项安世
阴崖古木挂藤萝,下有神龙阅世多。
荇带水衣闲自舞,鲦鱼石蟹戏相过。
岂知霖雨为何事,自喜红尘不到他。
落叶满林送去路,牧童相引到山阿。 -
106.《山前红叶》 宋·张嵲
前山风落木,俯槛受斓斑。
凌晓千花丽,经旬万炬闲。
词人歌火繖,巴客讶烧山。
不似庭花艳,开时瞬息间。 -
107.《谢朱宰赋南园二十韵》 宋·陈宓
先君昔归老,手自植六梅。
结亭在人境,尺地阳春回。
岂无林塘胜,可以榭与台。
自云饱世味,一室足欢咍。 -
108.《客思》 宋·释绍嵩
欲暮多羁思,客行悲故乡。
背关余古木,落叶堕寒霜。
驿树收残雨,柴门掩夕阳。
此身南复北,双鬓易苍浪。 -
109.《送倧禅者》 宋·释重顯
涪江怒激鲸鳌宅,岌岌三山大倾侧。
冥数俄然一箇来,步武群方作禅客。
振声谓我分纲宗,今兮古兮何匆匆。
令吾强为抉辞句,句句字字凛凛生狂风。 -
110.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
111.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
112.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
113.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。 -
114.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
115.《长歌行》 唐·李白
桃李待日开,荣华照当年。
东风动百物,草木尽欲言。
枯枝无丑叶,涸水吐清泉。
大力运天地,羲和无停鞭。 -
116.《长歌行》 唐·李白
桃李待日开,荣华照当年。
东风动百物,草木尽欲言。
枯枝无丑叶,涸水吐清泉。
大力运天地,羲和无停鞭。 -
117.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
118.《点绛唇·素香丁香》 宋·王十朋
落木萧萧,琉璃叶下琼葩吐。
素香柔树。
雅称幽人趣。
无意争先,梅蕊休相妒。
含春雨。
结愁千绪。
似忆江南主。 -
119.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
120.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。