-
1.《落花落》 唐·王勃
落花落,落花纷漠漠。
绿叶青跗映丹萼,与君裴回上金阁。
影拂妆阶玳瑁筵,香飘舞馆茱萸幕。
落花飞,燎乱入中帷。 -
2.《和石田先生落花诗(二十首)》 明·唐寅
花落花开总属春,开时休羡落时嗔。
好知青草骷髅冢,就是红楼掩面人。
山屐已教休泛蜡,柴车从此不须巾。
仙尘佛劫同归尽,坠处何须论厕茵。
¤ -
3.《六丑·落花》 宋·周邦彦
正单衣试酒,恨客里、光阴虚掷。
愿春暂留,春归如过翼。
一去无迹。
为问花何在,夜来风雨,葬楚宫倾国。 -
4.《完颜巾歌》 未知·袁华
完颜巾,金粟道人所制,寄铁厓先生。
先生赋长歌以谢,率余同作。
混同江流长白东,完颜虎踞金源雄。
身如长松马如阜,蹴踏黄龙城阙空。 -
5.《枣花》 宋·董嗣杲
香落衣巾靡靡中,花垂碧涧不流冬。
易开易落催成子,谁采谁收怕见红。
种有万林绵北地,诗传八月剥西风。
千株可等侯千哀悼,安邑曾收结实功。 -
6.《落花》 唐·李山甫
落拓东风不藉春,吹开吹谢两何因。
当时曾见笑筵主,今日自为行路尘。
颜色却还天上女,馨香留与世间人。
明年寒食重相见,零泪无端又满巾。 -
7.《大醉梅花下走笔赋此》 宋·陆游
闭门坐叹息,不饮辄千日。
忽然酒兴生,一醉须一石。
檐头花易老,旗亭酒常窄。
出郊索一笑,放浪谢形役。 -
8.《送僧归天台寺》 唐·贯休
天台四绝寺,归去见师真。
莫折枸杞叶,令他十得嗔。
天空闻圣磬,瀑细落花巾。
必若云中老,他时得有邻。 -
9.《题巾山》 宋·赵彦龄
一夜空山闻杜鹃,落花流水两茫然。
凭栏不觉春归去,目极平芜绿际天。 -
10.《落花学义山》 宋·晁说之
春来脉脉示轮囷,满地飞英委玉尘。
荀令香残端有意,石家锦碎更堪珍。
目成霄汉星前石,肠断骊驹掌上人。
我久飘零本憔悴,为君今日恨轮巾。