-
1.《村居苦寒》 唐·白居易
八年十二月,五日雪纷纷。
竹柏皆冻死,况彼无衣民。
回观村闾间,十室八九贫。
北风利如剑,布絮不蔽身。 -
2.《答王十二寒夜独酌有怀》 唐·李白
昨夜吴中雪,子猷佳兴发。
万里浮云卷碧山,青天中道流孤月。
孤月沧浪河汉清,北斗错落长庚明。
怀余对酒夜霜白,玉床金井冰峥嵘。 -
3.《城南访裴氏昆季》 唐·李约
相思起中夜,夙驾访柴荆。
早雾桑柘隐,晓光溪涧明。
村蹊蒿棘间,往往断新耕。
贫野烟火微,昼无乌鸢声。 -
4.《君不见》 唐·薛逢
君不见,马侍中,气吞河朔称英雄;君不见,韦太尉,二十年前镇蜀地。
一朝冥漠归下泉,功业声名两憔悴。
奉诚园里蒿棘生,长兴街南沙路平。 -
5.《题李卫公诗二首》 唐·温庭筠
蒿棘深春卫国门,九年于此盗乾坤。
两行密疏倾天下,一夜阴谋达至尊。
肉视具僚忘匕箸,气吞同列削寒温。 -
6.《歌风台》 唐·林宽
蒿棘空存百尺基,酒酣曾唱大风词。
莫言马上得天下,自古英雄尽解诗。 -
7.《杂诗(三十三首)》 明·刘基
云月虽不明,精魄固长在。
飞蛾亦何知,乘时妒光彩。
天高多飘风,烟雾中叆叇。
纷纷堕蒿棘,终竟为何罪。
¤ -
8.《小阁后薙草》 宋·岳珂
当暑凉风惬北窗,半庭蒿棘碍支床。
无共可继陈朝曲,有草已成陶径荒。
幸可一缣供厩枥,便容四坐接杯觞。
醉歌家有秦声妓,且为治芜一奋{迎去辶}。 -
9.《去草棘》 宋·陈文蔚
草虽至微物,禀气何不同。
瑞者为灵芝。
大抵和所钟。
薰者为兰荪,芬香播春风。 -
10.《相和歌辞·挽歌》 唐·赵微明
寒日蒿上明,凄凄郭东路。
素车谁家子,丹旐引将去。
原下荆棘丛,丛边有新墓。
人间痛伤别,此是长别处。
旷野何萧条,青松白杨树。 -
11.《汾阴行》 唐·李峤
君不见昔日西京全盛时,汾阴后土亲祭祀。
斋宫宿寝设储供,撞钟鸣鼓树羽旂。
汉家五叶才且雄,宾延万灵朝九戎。
柏梁赋诗高宴罢,诏书法驾幸河东。 -
12.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
13.《酬裴员外以诗代书》 唐·高适
少时方浩荡,遇物犹尘埃。
脱略身外事,交游天下才。
单车入燕赵,独立心悠哉。
宁知戎马间,忽展平生怀。 -
14.《挽歌词》 唐·赵徵明
寒日蒿上明,凄凄郭东路。
素车谁家子,丹旐引将去。
原下荆棘丛,丛边有新墓。
人间痛伤别,此是长别处。
旷野多萧条,青松白杨树。 -
15.《游南亭夜还叙志七十韵》 唐·柳宗元
夙抱丘壑尚,率性恣游遨。
中为吏役牵,十祀空悁劳。
外曲徇尘辙,私心寄英髦。
进乏廓庙器,退非乡曲豪。 -
16.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
17.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。 -
18.《闻人说海北事有感》 唐·聂夷中
故乡归路隔高雷,见说年来事可哀。
村落日中眠虎豹,田园雨后长蒿莱。
海隅久已无春色,地底真成有劫灰。
荆棘满山行不得,不知当日是谁栽。 -
19.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
20.《鹪鹩赋》 魏晋·张华
鹪鹩,小鸟也,生于蒿莱之间,长于藩篱之下,翔集寻常之内,而生生之理足矣。
色浅体陋,不为人用,形微处卑,物莫之害,繁滋族类,乘居匹游,翩翩然有以自乐也。
彼鹫鹗惊鸿,孔雀翡翠,或淩赤霄之际,或托绝垠之外,翰举足以冲天,觜距足以自卫,然皆负矰婴缴,羽毛入贡。
何者?有用于人也。