-
1.《菊荣一篇五章》 唐·萧颖士
采采者菊,芬其荣斯。
紫英黄萼,照灼丹墀。
恺悌君子,佩服攸宜。 -
2.《蔡仲谋遗鲫鱼十六尾余忆在襄城时获此鱼留以》 宋·梅尧臣
昔尝得圆鲫,留待故人食。
今君远赠之,故人大河北。
欲脍无庖人,欲寄无鸟翼。
放之已不活,烹煮费薪棘。 -
3.《金房道间皆蜡梅居人取以为薪周务本戏为蜡梅》 宋·郑刚中
边城草木枯,散漫惟蜡梅。
花蜂不成蜜,深黄吐春回。
如行沙砾中,眼明见琼瑰。
初谓此邦人,推为百世魁。 -
4.《和颜长官百咏·负薪》 宋·朱继芳
有薪可卖未须悲,满百青铜况有奇。
十指束枯从秃尽,不堪棘刺罥人衣。 -
5.《凯风》 先秦·佚名
凯风自南,吹彼棘心。
棘心夭夭,母氏劬劳。
凯风自南,吹彼棘薪。
母氏圣善,我无令人。
爰有寒泉?在浚之下。
有子七人,母氏劳苦。
睍睆黄鸟,载好其音。
有子七人,莫慰母心。 -
6.《大东》 先秦·佚名
有饛簋飧,有捄棘匕。
周道如砥,其直如矢。
君子所履,小人所视。
眷言顾之,潸焉出涕。 -
7.《杂诗》 唐·王季友1
采山仍采隐,在山不在深。
持斧事远游,固非匠者心。
翳翳青桐枝,樵爨日所侵。
斧声出岩壑,四听无知音。
岂为鼎下薪,当复堂上琴。
凤鸟久不栖,且与枳棘林。 -
8.《感古四首》 唐·卢仝
天生圣明君,必资忠贤臣。
舜禹竭股肱,共佐尧为君。
四载成地理,七政齐天文。
阶下蓂荚生,琴上南风薰。 -
9.《赛神》 唐·元稹
村落事妖神,林木大如村。
事来三十载,巫觋传子孙。
村中四时祭,杀尽鸡与豚。
主人不堪命,积燎曾欲燔。 -
10.《原陵老翁吟》 唐·原陵老翁
野田荆棘春,闺阁绮罗新。
出没头上日,生死眼前人。
欲知我家在何处,北邙松柏正为邻。
洛阳女儿罗绮多,无奈孤翁老去何,奈尔何。 -
11.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
12.《六国论》 宋·苏洵
六国破灭,非兵不利 ,战不善,弊在赂秦。
赂秦而力亏,破灭之道也。
或曰:六国互丧,率赂秦耶?曰:不赂者以赂者丧,盖失强援,不能独完。
故曰:弊在赂秦也。 -
13.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
14.《拟孙权答曹操书》 宋·苏轼
权白孟德足下:辱书开示祸福,使之内杀子布,外擒刘备以自效。
书辞勤款,若出至诚,虽三尺童子,亦晓然知利害所在矣。
然仆怀固陋,敢略布。
昔田横,齐之遗虏,汉高祖释郦生之憾,遣使海岛,谓横来大者王,小者侯,犹能以刀自刭,不肯以身辱于刘氏。 -
15.《胡完夫母周夫人挽词》 宋·苏轼
柏舟高节冠乡邻,绛帐清风耸搢绅。
岂似凡人但慈母,能令孝子作忠臣。
当年织屦随方进,晚节称觞见伯仁。
回首悲凉便陈迹,凯风吹尽棘成薪。 -
16.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
17.《挽郭知府》 宋·李祥
平生孤苦范希文,盖世功名自立身。
要识乡闾称孝子,定知宗社作忠臣。
一麾未足抟云翼,五鼎犹怀念棘薪。
怅望新阡无路到,他年宿草亦沾巾。 -
18.《三陈公佥事祚中丞察侍郎瓒》 明·何允泓
国论倚台谏,悠悠难具论。
昌言风已微,钩党日愈新。
柱下树荆棘,夕垣伏戈矜。
深宫沉白简,天语隔紫宸。 -
19.《古诗(四首)》 明·乌斯道
荆棘开好花,娟娟耀芳辰。
罗生及周道,未尝罹斧斤。
斧斤或相加,芒刺反伤人。
朔雪贷其死,后土固其根。
人力愧孱弱,天地胡不仁。
崇岗有松柏,日日摧为薪。
¤ -
20.《松江道中纪事》 明·杨循吉
余生信多厄,浩叹命可嫌。
二年不出门,日白夜有蟾。
云何此举棹,风雨随相淹。
嗟人孰无友,钱子吾所欣。