-
141.《烛影摇红(再次虚斋先生梅词韵)》 宋·张榘
春小寒轻,南枝一夜阳和转。
东君先递玉麟香,冷蕊幽芳满。
应把朱帘暮卷。
更何须、金猊烟暖。 -
142.《三犯渡江云(旧平声,今入入声,为竹友谢少保寿)》 宋·陈允平
风流三径远,此君淡薄,谁与伴清足。
岁寒人自得,傍石锄云,闲里种苍玉。
琅玕翠立,爱细雨、疏烟初沐。
春昼长,秋声不断,洗红尘凡俗。 -
143.《声声慢》 宋·王沂孙
高寒户牖,虚白尊罍,千山尽入孤光。
玉影如空,天葩暗落清香。
平生此兴不浅,记当年、独据胡床。
怎知道,是岁华换却,处处堪伤。 -
144.《声声慢》 宋·仇远
藏莺院静,浮鸭池荒。
绿阴不减红芳。
高卧虚堂。
南风时送微凉。 -
145.《江神子(孙虚斋作四云庵俾余赋之两云之间)》 宋·张炎
奇峰相对接珠庭。
乍微晴。
又微阴。
舍北江东,如盖自亭亭。 -
146.《沁园春(寿黄虚庵·三月廿九)》 宋·赵福元
珠斗阑干,银河清浅,梦籋帝关。
见六丁拥道,一声传跸,翠幢舞凤,彩扇交鸾。
寿祝天齐,神夸岳降,报道明朝重整班。
璇星烂,有赤松黄石,雾凑苍坛。 -
147.《八声甘州(竞渡)》 宋·姚云文
卷丝丝、雨织半晴天,析歌发清舷。
甚苍虬怒跃,灵龟急吼,雪涌平川。
楼外榴裙几点,描破绿杨烟。
把画罗遥指,助啸争先。 -
148.《齐天乐·秋声馆赋秋声》 清·厉鹗
簟凄灯暗眠还起,清商几处催发?碎竹虚廊,枯莲浅渚,不辨声来何叶?桐飙又接。
尽吹入潘郎,一簪愁发。
已是难听,中宵无用怨离别。
阴虫还更切切。 -
149.《子虚赋》 两汉·司马相如
楚使子虚使于齐,王悉发车骑,与使者出田。
田罢,子虚过奼乌有先生,亡是公在焉。
坐定,乌有先生问曰:“今日田乐乎?”子虚曰:“乐。
”“获多乎?”曰:“少。 -
150.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
151.《次韵黄子虚同饮葛次颜家酿玉友》 宋·沈与求
先生早年忘扫白,懶饭青菁借颜色。
独馀欢伯为友朋,熟不暇篘巾自沥。
何须引泉连百井,饮莽长虹太豪猛。
细斟玉筹滑无声,酌我应怜官独冷。 -
152.《八声甘州·卷丝丝》 宋·姚云文
卷丝丝、雨织半晴天,棹歌发清舷。
甚苍虬怒耀,灵鼍急吼,雪涌平川。
楼外榴裙几点,描破绿杨烟。
把画罗遥指,助啸争先。 -
153.《八声甘州 近里有妄男子,为妻所后,遂忿而》 元·梁寅
独守无妄,既历十五年,夫竟旅困羞归,而妻能洁以自守,独理其家,因记年时波荡两鸳鸯,雌雄各分流。
恨郎情似水,妾心如石,此恨难休。
自古恩深沧海,富贵等云浮。
何忍轻离别,翻爱为仇。 -
154.《步虚台》 宋·孙仅
抱怀宁独固难穷,自与山林逸兴同。
白马岂能分辨客,青牛还会识仙翁。
凝神宅古河声里,望气台荒野色中。
试上高原长一啸,断蓬衰草掩秋风。 -
155.《壬戍春将赴洪都登天池宿凌虚阁》 未知·万农
平生生长匡山麓,翻飞欲向天池浴。
更向凌虚一俯观,池中湛湛澄冰玉。
须臾香雾生紫烟,身入云霄露沾沃。
来从绝献一振衣,山下群山眇于粟。 -
156.《凌虚台看云戏柬内子》 清·舒天香
残月依依傍檐坠,沙弥雅识山人意。
林端唤起濂溪云,石貌泉声愈清媚。
海门日上天镜开,罡风吹至凌虚台。
莲花庵前白鹿卧,芙蓉万朵姗姗来。 -
157.《清虚堂》 宋·陈简轩
闭门潇洒入窗明,一洗浮生梦幻情。
夜月静移花下影,晓风轻度竹间声。
天空寥廓人孤坐,地耸高寒鹤不惊。
满眼青山云散尽,恍疑身世在蓬瀛。 -
158.《哭郭若虚》 宋·程时翼
一枝夭矫摩云操,三尺光芒报国心。
易水歌残声杳杳,□□月落夜沉沉。 -
159.《涵虚阁》 宋·富弼
画阁高连百雉城,涵虚应不愧標名。
门前柳色兼旗色,座上琴声杂佩声。
肯羡五湖归范劙,未饶三径隐渊明。
我来恰值初晴后,山影波光分外清。 -
160.《芋洋岭背闻雨声满山细听林上槁叶风过之相戛》 宋·巩丰
日未出扶桑,云犹屯海岳。
宛是欲雨时,朝阴凛岩壑。
霜林乱叶多,荏苒乾未落。
飒飒满空山,细听微雨作。